Nie, nie mogę pozwolić, żeby mnie przymuliło na dłużej :P
Ja nie wiem co ze mną ostatnio - od marca sypałam z notkami jak z rękawa, w maju to wręcz nie nadążałam z publikacją i mam mnóstwo szkiców :) A potem mnie nagle przymuliło. Mam pewne podejrzenia, dlaczego tak się mogło stać i wydaje mi się, że jeszcze może być tak, że będziecie miały mnie dość, jak te wszystkie szkice opublikuję :)
A tymczasem miniony weekend (który jest już wspomnieniem, bo przecież za rogiem już kolejny) był całkiem udany. Co prawda Franek pracował, ale czułam się usatysfakcjonowana tamtymi dniami. Ostatnio budzę się bardzo wcześnie - dotyczy to także weekendów. I tak w sobotę wstałam krótko po szóstej, więc dzień miałam bardzo długi. I dobrze, bo sporo miałam do zrobienia.
Od rana zabrałam się za porządki i zakupy. I nareszcie znalazłam trochę czasu dla moich kwiatów, bo ostatnio nieco je zaniedbałam.
A później zaczął się czas dla mnie: najpierw trochę poćwiczyłam, a później poszłam do kosmetyczki. Zaniedbałam trochę tę ostatnią sprawę. Swego czasu chodziłam na różne zabiegi pielęgnacyjne dość regularnie, a potem krótko po ślubie to się zmieniło. Bynajmniej nie dlatego, że stwierdziłam, że teraz już o siebie dbać nie muszę, skoro faceta usidliłam :P. Po prostu niedługo później dowiedziałam się o rewolucji w pracy i nie w głowie były mi wizyty u kosmetyczki, a potem się przeprowadziłam. Zawsze trochę to trwa, zanim się człowiek w nowym miejscu odnajdzie, więc i mnie trochę to zajęło zanim stwierdziłam, że czas poszukać w okolicy jakiegoś gabinetu. Daleko szukać nie musiałam, bo wystarczy, że wyjdę z domu i przejdę przez ulicę :)
Ale łatwo też nie było, bo ze względu na to, że wiedziałam, że po zabiegu oczyszczania będę pokłuta i spuchnięta, chciałam się umówić w weekend, a nie każdy weekend przecież jestem na miejscu. I tak się umawiałam i odmawiałam od miesiąca, ale wreszcie się udało. I kiedy tak leżałam na leżance a pani kosmetyczka robiła mi masaż twarzy przypomniałam sobie, dlaczego warto odwiedzać takie miejsca co parę miesięcy! :) Kiedy pod koniec miałam już nałożoną maseczkę i musiałam przez pewien czas z nią poleżeć, zrelaksowałam się tak bardzo, że aż ucięłam sobie krótką drzemkę. Tak, to zdecydowanie było mi potrzebne! Taki czas dla mnie i moich myśli! Wyszłam stamtąd po dwóch godzinach! Chyba pobiłam swój rekord :P Ale warto było - mimo, że przez kolejne dwa dni wyglądałam raczej średnio. Ale teraz mam buźkę oczyszczoną i gładką.
W sobotę jeszcze z taką twarzą pojechałam na miasto straszyć ludzi, bo miałam parę rzeczy do załatwienia. Umówiłam się też z Frankiem i zjedliśmy obiad a później lody, którymi załatwiłam sobie gardło w dwie minuty! Nigdy mi się to jeszcze nie zdarzyło, żeby się od lodów rozchorować. A tym razem zjadłam i po chwili poczułam, że boli mnie gardło i że zdecydowanie coś mnie łapie. Zresztą myślę, że bardziej niż lody, zawiniły klimatyzowane sklepy! Nie znoszę tych niskich temperatur w pomieszczeniach, kiedy na zewnątrz jest gorąco :/ Ale na szczęście dzisiaj już mi przeszło.
W niedzielę zamieniłam się we wzorową żonę i dla pracującego męża zrobiłam na obiad jego ulubioną pomidorówkę a na drugie niespodziankę - kluski śląskie z polędwiczkami wieprzowymi w sosie grzybowym. Ale miło było popatrzeć, jak się Franek rozpływa nad takim jedzeniem. Nie mógł się nachwalić. A ja miałam z tego dziką satysfakcję :)
Najbliższy weekend spędzamy we dwójkę na miejscu. Franek ma wolne. Mam duże nadzieje w związku z tymi dniami, bo mam przeczucie, że to będzie jeden z niewielu weekendów spędzonych w taki sposób, które nam w najbliższym czasie pozostają.
Czerwiec mija mi w mgnieniu oka - to znaczy jeszcze nie jesteśmy na półmetku, ale prawie i to mnie trochę dziwi, bo nie mam pojęcia, kiedy te dni minęły. Ale z jednej strony mocno mnie to cieszy. Z drugiej - mam wrażenie, że coś mi umyka. Zdecydowanie za rzadko piszę :D
