Już nie mieszkam z magistrem od fikołków. Mieszkam z przyszłym doktorem od fikołków 
Dorotka dostała się na studia doktoranckie:) Niestety z tym doktorem
długo nie pomieszkam, bo nadszedł ten smutny dzień naszego rozstania:( W
przyszłym tygodniu wyprowadza się. Znalazła wreszcie mieszkanie. Plus
jest taki, że będzie teraz mieszkać dwa bloki dalej:) Drugi plus – będę
miała więcej miejsca na półkach, reszta to minusy 
No ale trzeba szukać pozytywów w sytuacjach, na które i tak nic nie poradzimy.
Ale wczoraj miałyśmy wielki dzień. A właściwie wielki wieczór. Zaczęło się od obcowania z Panem Sobieskim
Zasiedział się u nas trochę i na imprezę wyszłyśmy w iście hiszpańskim
stylu – dopiero o pierwszej. Ale czas został przez nas dobrze
wykorzystany. Zebrało nam się na zwierzenia. I wyznałyśmy sobie
przyjaźń. Pewnie pamiętacie mój post na ten temat, kiedy pisałam, że nie wierzę w przyjaźń. I może nadal nie wierzę, ale gdybym miała uwierzyć,
to Dorota jest osobą, którą mogłabym uznać za przyjaciółkę. Nie wiem,
może niedobrze wyszło, bo nadal twierdzę, że jak się czasami coś powie
na głos, to czar pryska. I boję się, że tak będzie w tym przypadku, ale z
drugiej strony chyba potrzebowałyśmy takiej rozmowy.
Ostatnio kiedy poszłyśmy razem na imprezę,
Franek nie spał całą noc i czekał aż wrócimy. Tym razem też nie spał.
Tyle, że postanowił mieć mnie na oku… Zabrał kolegę i poszli z nami. Nie
powiem, nie byłam do końca zadowolona z tego obrotu sprawy, bo bałam
się, że za bardzo będzie mnie kontrolował. Ale potem pomyślałam sobie,
że nie robię przecież nic złego, więc niech i nawet kontroluje. A
przynajmniej mogłyśmy bez obaw zostawić swoje żakiety, bo kiedy
szalałyśmy na parkiecie chłopaki ich pilnowali 
Bawiłam się świetnie. Rzadko chodzę na imprezy, ale jak już idę to
bawię się na całego. Nawet pasowało mi, że Franek pojawiał się znikąd w
każdym momencie, kiedy jakiś facet za bardzo starał się do mnie zbliżyć,
bo poszłam potańczyć a nie na polowanie:) A tak przynajmniej wszyscy
się szybko zorientowali, że „te panie są z ochroną”
Wyobraźcie sobie, że nawet się pytali, czy mogą z nami zatańczyć:) Dla
Franka byłam dość okrutna. Szedł dzisiaj do pracy na 10 i koło czwartej
zaczął się denerwować, że nie chcemy wracać. Nawet chciał mnie
zaszantażować:) „Albo wracamy albo wracam sam” Powiedziałam, żeby
wracał… Wiem, może trochę przesadziłam, ale ja naprawdę poszłam się
pobawić i miałam zamiar korzystać z chwili. Nie kazałam mu przychodzić,
więc nie kazałam też zostać. Ale i tak został. Ostatecznie do łóżka
kładłam się o 5:48.
Tego potrzebowałam
Co prawda dzisiaj nie czuję się najlepiej, ale było warto. Lubię jak
mi od czasu do czasu alkohol zaszumi w głowie. A zaszumiał wczoraj
porządnie:) Nawet nie pamiętałam, że obudziłam się przed ósmą i wysłałam
do Franka serię smsów:
„Kocham Cię Franuś”
„Jak mnie nie kochasz, to mi napisz”
„A jak mnie nie kochasz to też mi napisz”
„Nranuus:)” (to chyba miał być Franuś hehe)
No to już wiecie, Margolka czasem lubi się zabawić
Dorotka dostała się na studia doktoranckie:) Niestety z tym doktorem
długo nie pomieszkam, bo nadszedł ten smutny dzień naszego rozstania:( W
przyszłym tygodniu wyprowadza się. Znalazła wreszcie mieszkanie. Plus
jest taki, że będzie teraz mieszkać dwa bloki dalej:) Drugi plus – będę
miała więcej miejsca na półkach, reszta to minusy No ale trzeba szukać pozytywów w sytuacjach, na które i tak nic nie poradzimy. Ale wczoraj miałyśmy wielki dzień. A właściwie wielki wieczór. Zaczęło się od obcowania z Panem Sobieskim
Zasiedział się u nas trochę i na imprezę wyszłyśmy w iście hiszpańskim
stylu – dopiero o pierwszej. Ale czas został przez nas dobrze
wykorzystany. Zebrało nam się na zwierzenia. I wyznałyśmy sobie
przyjaźń. Pewnie pamiętacie mój post na ten temat, kiedy pisałam, że nie wierzę w przyjaźń. I może nadal nie wierzę, ale gdybym miała uwierzyć,
to Dorota jest osobą, którą mogłabym uznać za przyjaciółkę. Nie wiem,
może niedobrze wyszło, bo nadal twierdzę, że jak się czasami coś powie
na głos, to czar pryska. I boję się, że tak będzie w tym przypadku, ale z
drugiej strony chyba potrzebowałyśmy takiej rozmowy.
Ostatnio kiedy poszłyśmy razem na imprezę,
Franek nie spał całą noc i czekał aż wrócimy. Tym razem też nie spał.
Tyle, że postanowił mieć mnie na oku… Zabrał kolegę i poszli z nami. Nie
powiem, nie byłam do końca zadowolona z tego obrotu sprawy, bo bałam
się, że za bardzo będzie mnie kontrolował. Ale potem pomyślałam sobie,
że nie robię przecież nic złego, więc niech i nawet kontroluje. A
przynajmniej mogłyśmy bez obaw zostawić swoje żakiety, bo kiedy
szalałyśmy na parkiecie chłopaki ich pilnowali
Bawiłam się świetnie. Rzadko chodzę na imprezy, ale jak już idę to
bawię się na całego. Nawet pasowało mi, że Franek pojawiał się znikąd w
każdym momencie, kiedy jakiś facet za bardzo starał się do mnie zbliżyć,
bo poszłam potańczyć a nie na polowanie:) A tak przynajmniej wszyscy
się szybko zorientowali, że „te panie są z ochroną”
Wyobraźcie sobie, że nawet się pytali, czy mogą z nami zatańczyć:) Dla
Franka byłam dość okrutna. Szedł dzisiaj do pracy na 10 i koło czwartej
zaczął się denerwować, że nie chcemy wracać. Nawet chciał mnie
zaszantażować:) „Albo wracamy albo wracam sam” Powiedziałam, żeby
wracał… Wiem, może trochę przesadziłam, ale ja naprawdę poszłam się
pobawić i miałam zamiar korzystać z chwili. Nie kazałam mu przychodzić,
więc nie kazałam też zostać. Ale i tak został. Ostatecznie do łóżka
kładłam się o 5:48. Tego potrzebowałam
Co prawda dzisiaj nie czuję się najlepiej, ale było warto. Lubię jak
mi od czasu do czasu alkohol zaszumi w głowie. A zaszumiał wczoraj
porządnie:) Nawet nie pamiętałam, że obudziłam się przed ósmą i wysłałam
do Franka serię smsów:„Kocham Cię Franuś”
„Jak mnie nie kochasz, to mi napisz”
„A jak mnie nie kochasz to też mi napisz”
„Nranuus:)” (to chyba miał być Franuś hehe)
Ps. Wybaczcie nieskładną relację, ale pisanie na kacu mi nie służy
