Beznadzieja.

Doła mam po prostu Więc co tu dużo pisać? Chyba nie ma większego sensu opowiadanie o tym. Zbierało się we mnie to od kilku dni. Zawsze mnie dołowało, kiedy nie wyrabiałam się ze wszystkim i kiedy coś wymykało mi się spod kontroli. A do tego jeszcze dzisiaj czuję się po prostu bezradna, do tego nie wiem, co mam zrobić. Najchętniej bym uciekła. A najlepiej do Miasteczka. Zawsze najlepiej u mamy Tylko, że wiem, że taka ucieczka i tak niczego nie załatwi. A nawet gdyby, to i tak nie mam teraz możliwości, żeby tam jechać. Ogólna beznadzieja.