Rajd poznański :)

Egzamin na prawko zdawałam prawie dziesięć lat temu w Opolu. Dość szybko poczułam się za kierownicą w miarę pewnie a rodzice nie robili większych problemów, żeby dać mi samochód i na przykład w klasie maturalnej, sama dojeżdżałam na lekcje angielskiego 50 km w jedną stronę. Nie bałam się jeździć i nie boję się do dzisiaj. Prawie

Problemem dla mnie jest jeżdżenie… po Poznaniu Niektóre moje koleżanki mówią, że nie jest dla nich problemem poruszanie się po mieście, ale na trasę raczej się nie porywają. Ja na odwrót – nie boję się długich dystansów, wyprzedzania ani prędkości powyżej 80 km/h Ale jak mam gdzieś dojechać samochodem w Poznaniu, to wybieram komunikację miejską.
Oczywiście jest to także związane ze względami praktycznymi – nie muszę martwić się o parking, o opłatę za niego, o to, że gdzieś jest jednokierunkowa no i nie stoję w korkach – a nawet jeśli to sobie siedzę wygodnie i czytam… Ale w dużej mierze nie jeżdżę po Poznaniu, bo się tego boję Opole jednak jest miastem jakieś sześć razy mniejszym, więc kiedy po raz pierwszy prowadziłam samochód w Pyrlandii to myślałam, że zawału serca dostanę

Nigdy nie jeżdżę samochodem „w ciemno” w jakieś nowe miejsce – to znaczy, kiedy na przykład kupiłam samochód, to najpierw Franek musiał się ze mną przejechać trasą do pracy i z powrotem. I zawsze tak robimy, gdy mam gdzieś jechać – zwykle jest tak, że on prowadzi a ja siedzę obok, a później ja prowadzę a on siedzi obok pilotuje mnie i zachowuje się jak instruktor jazdy Później nie ma już żadnego problemu. Nowej trasy szybko się uczę i nie boję się już zmian pasów ani szalonych rond poznańskich (dla obeznanych – czyt. Rataje)
Ze mną to jest tak, że trasę sobie zawsze obcykam w internecie i na mapach tak, że mam ją w jednym paluszku. I niby wiem jak jechać – w głowie mam GPSa, ale po prostu nie potrafię się wbić w te ulice! Zmiany pasów, kilkupasmowe ronda itd… Co z tego, że wiem jak jechać i gdzie skręcić, skoro nie wiem, w którym miejscu najlepiej zmienić pas, gdzie są bardziej niebezpieczne miejsca i gdzie na co trzeba zwrócić szczególną uwagę? Dlatego zawsze muszę się wcześniej daną trasą przejechać.
Dzisiaj po południu muszę pojechać autem na drugi koniec Poznania -  miejsce gdzie się jeszcze nigdy nie zapuszczałam, bo nie było mi to wcale potrzebne. Wczoraj Franuś się poświęcił – skończył pracę o 20 i pojechał ze mną na rundkę po mieście. Rundka zamieniła się w rundę, bo Franek pokazał mi jeszcze drugą trasę, a potem jeszcze raz obróciliśmy w drugą stronę i wyobraźcie sobie, że tak wczoraj jeździliśmy dwie godziny. Kosztowało mnie to mnóstwo nerwów, bo lało cały czas, do tego było ciemno, więc ledwo widziałam pasy na jezdni, ale obecność Franka działała dość uspokajająco i daliśmy radę Myślę, że dzisiaj (zwłaszcza, że będzie jasno i może nie będzie tak padać) sobie już poradzę bez problemu – trzymajcie kciuki.
Franek to się ze mnie czasem śmieje, że niby taki pewny kierowca ze mnie z dziewięcioletnim stażem i ze średnią dziesięciu tysięcy kilometrów rocznie na liczniku, a boję się wjechać do miasta bez wcześniejszego rekonesansu. Ale łatwo mu mówić, skoro on Poznaniak od pokoleń jest, a ja z małego Miasteczka pochodzę i mnogość pasów ruchu potrafi mnie przerazić Co z tego, że umiem jeździć, skoro nie znam zbyt dobrze miasta a już w ogóle kiepsko orientuję się w pasach ruchu i nie wiem, na którym się ustawić? Ale na szczęście wszystkiego można się nauczyć, a Franek w tej kwestii – muszę mu to przyznać – nigdy nie odmawia i nie marudzi, tylko chętnie poświęca swój czas na to by poprowadzić naukę jazdy po Poznaniu dla Margolki
A tak na koniec dodam, że na szczęście mam „obcą” rejestrację To mnie ratuje, gdy pomylę pasy, bo kierowcy są bardziej wyrozumiali dla opolskiego kierowcy