Maratonu ciąg dalszy

Ech, tyle zaległych notek czeka na napisanie lub publikację, a tymczasem nie mam na to czasu, bo codziennie biegam po lekarzach. Pojechałam dzisiaj do tego szpitala na oddział patologii ciąży. Dobrze, że tam przynajmniej można ot tak sobie wejść... Siedziała tam miła pani (położna, pielęgniarka?), powiedziałam jej, że w wypisie ze szpitala mam napisane, że w przypadku nieprawidłowych wartości glikemii mam się zgłosić i chyba te wartości są nieprawidłowe... Pani powiedziała, żebym chwilę poczekała, bo pokaże te wyniki pani doktor. Za moment pani doktor się pojawiła, chwilę ze mną porozmawiała i powiedziała, że mam zrezygnować z jedzenia jakiegokolwiek chleba na śniadanie, bo dotychczas był przykaz, żeby jeść pieczywo razowe - trzy kromki i absolutnie żadnego nabiału na I śniadanie. Ja i tak nie jadłam trzech, bo to dla mnie za dużo, tylko jedną lub dwie, a od tygodnia cukier miałam właśnie po śniadaniu bardzo wysoki. No to teraz chleba też mam nie jeść i jedyne co mi pozostaje to chrupkie pieczywo. Jeśli po tygodniu takich śniadań wartości nadal będą wysokie mam się zgłosić i dostanę insulinę.

A tymczasem rano okazało się, że te paski do mierzenia poziomu cukru, po receptę na które szłam ostatnio specjalnie do lekarza rodzinnego, nie są do mojego glukometru! Nazywały się podobnie, tylko wariant był jakiś inny i zauważyłam to dopiero rano, gdy otworzyłam opakowanie i zobaczyłam pudełko :( W szpitalu nie mogli mi wypisać nowej recepty, bo to była tylko konsultacja a nie zarejestrowana wizyta. Zadzwoniłam więc znowu do przychodni, ale okazało się, że nie ma już miejsc do mojej lekarki. 

Najpierw poszłam do apteki, żeby sprawdzić, co było na recepcie. Na szczęście w aptece byli sami bardzo mili farmaceuci, którzy nie robili żadnego problemu. Na recepcie rzeczywiście były wypisane złe paski, poradzili mi więc, żebym oddała dwa nieotwarte opakowania i założyła za to trzecie otwarte, które sprzedadzą mi bez refundacji i oddadzą mi receptę do poprawki. Poszłam do przychodni i na recepcji powiedzieli mi, żebym weszła jako pierwsza poza kolejką i wyjaśniła, o co chodzi. Łatwo powiedzieć :/ Wiadomo, jak ludzie patrzą na takie osoby wchodzące poza kolejnością :( Ale bez tego zostałabym bez pasków przez cały tydzień :( Poprosiłam więc starszego pana, który miał być przyjęty jako pierwszy, żeby mnie wpuścił na chwilę przed sobą. Zgodził się. Ale pech chciał (chociaż raczej mam wrażenie, że to norma u lekarzy), że pani doktor się spóźniła i zamiast o 14 zaczęła przyjmować 20 minut później. W międzyczasie przyszła już kolejna pacjentka, starsza pani - po której od razu było widać, że będzie problem i już mnie to strasznie zestresowało... I rzeczywiście - kiedy pani doktor wołała pacjenta do gabinetu pan wskazał na mnie, a kiedy wyszłam, wstała ta kobieta wołając, że teraz jej kolej, bo ona była na 14:15! Ale zatorowaliśmy jej drogę z Frankiem (bo przyszedł po mnie) tłumacząc, że pan był przed nią a mi po prostu kazali w recepcji wejść na tę samą godzinę. Jakoś poszło, a pan bez problemu wszedł do gabinetu, nie musiał się nawet słowem odezwać.

Ale wracając do mojej wizyty - bardzo się denerwowałam, kiedy tłumaczyłam całą sytuację (ech, chyba za to nie lubię lekarzy - wybacz Meg! :* - że się człowiek przy większości z nich czuje taki malutki i zdany na ich łaskę...) - bo chodziło o to, żeby poprawiła mi receptę na 3 opakowania dobrych pasków i 1 tych złych, żebym miała je refundowane (różnica naprawdę ogromna). Pani doktor od razu powiedziała: "no, ale to skąd ja wzięłam te drugie paski, przecież sobie ich nie wymyśliłam!" sugerując, że to ja poprosiłam o złe... A ja jej pokazywałam nazwę na wypisie ze szpitala... Na szczęście lekarka zajrzała do mojej karty i tam były wpisane przez nią te dobre paski, a na recepcie również jej ręką wpisane złe, więc widać było, że istotnie sobie tamte wymyśliła. Uff. Dostałam to, co chciałam, poszłam do apteki i zrealizowałam nową receptę. Mam co prawda jedno opakowanie niepotrzebnych pasków (nieużywanych, ale otwartych, że też nie pomyślałam, żeby zakleić opakowanie!), ale przynajmniej kosztowały mnie one tylko kilkanaście złotych a nie kilkadziesiąt, a poza tym nie wiem, czy to nie są przypadkiem te, których używa mój tata, więc może się przydadzą jednak...

Oj naprawdę człowieku, na chorowanie to Ty musisz mieć czas :/

Na niechorowanie zresztą też - Franek miał pół roku temu badania, kiedy przyjmował się do pracy, ale teraz kończą mu się uprawnienia do przewozu osób i musi wszystko robić jeszcze raz. Dzisiaj miał wolne, więc chodził od lekarza, do lekarza i zbierał pieczątki, że jest zdolny do pracy. Zajęło mu to pół dnia, a i tak jeszcze jutro ma okulistę. No i żeby nie było tak różowo, okazało się, że coś jest nie tak z jego zapisem EKG :( Nie wiemy dokładnie o co chodzi, bo lekarka medycyny pracy powiedziała, że nie zna się na tym aż tak dobrze i później wypisze Frankowi skierowanie do kardiologa - tyle, że to nie stan przedzawałowy. Więc mamy kolejne zmartwienie :( Zwłaszcza, że nie wiemy, czy wobec tego Franek dostanie zdolność! Dopiero jak już będzie miał wszystkich lekarzy załatwionych to musi wrócić do tej od medycyny pracy (a ona przyjmuje tylko we wtorki i czwartki - przyszły wtorek święto) i ona mu wypisuje zdolność, ale nie wiemy, czy to może być tak, że ze względu na ten zapis Franek zdolności nie dostanie :( Serio już mam dość tego wszystkiego.

Ps. Pani doktor w szpitalu pozbawiła mnie złudzeń, jeśli chodzi o to, że moją ciążę widać. Od paru dni miałam wrażenie, że brzuch mi się zaokrąglił i byłam wręcz pewna, że teraz to już nie da się go nie zauważyć! A pani się mnie pyta, w którym jestem tygodniu, odpowiadam, więc, że w 30tym, a ona patrzy na mój brzuch i woła "Boże, gdzie ta ciąża?" Ja nie wiem, Tasiemiec jakiś uświęcony będzie, bo ciągle ktoś na jego widok (a raczej "niewidok") przyzywa imienia Pana Boga nadaremno.