Normalnie mam kochanych chłopaków w pracy. I pomyśleć, że ja się jeszcze wahałam czy odejść od J. Atmosfera teraz a wtedy to po prostu niebo a ziemia! Chyba pamiętacie jak mi się na płacz czasami zbierało przez robotę u J.
Jak się męczyłam z Kapusiem. Zresztą poza jedną koleżanką tak naprawdę
do nikogo nie byłam przywiązana. Ogólnie panowała tam atmosfera
pracoholizmu i wyścigu szczurów. Mało było życzliwości. Pracowałam tam
ponad dwa lata, ale zawsze wchodząc tam, czułam się lekko skrępowana.
Zupełnie inaczej było pod Poznaniem i w lokalu nr 1. Tam od razu
przywitali mnie, prawie dosłownie, z otwartymi ramionami. Czuję się tam
szanowana i poważana. A co najważniejsze – doceniana. No i jeszcze
jedno, wiadomo, że jak prawdziwa kobietka, lubię być adorowana. A jako
że jestem jedyną osobą płci żeńskiej w przedziale wiekowym do 60 lat,
chłopaki obsypują mnie codziennie tysiącem komplementów. Czasami się
czuję jak taka ich maskotka 
Ale to jest bardzo przyjemne, bo wiem, że w razie czego murem za mną staną.
Ale to jest bardzo przyjemne, bo wiem, że w razie czego murem za mną staną. Ale jest jedna rzecz, która mnie niepokoi. Co chwilę chcą mnie dokarmiać. Co pięć minut wpadają do biura: „a może herbatki, a może czegoś zimnego, a jajecznicę zrobiliśmy, może zjesz” Albo wręcz przynoszą mi swoje własnoręcznie zrobione (oby! mam nadzieję że nie przez ich żony lub dziewczyny!) kanapki lub stawiają przede mną talerz gorącego obiadku zrobionego specjalnie dla mnie. Strasznie to miłe, ale jeszcze trochę i ja się będę kulać do tej roboty
A dzisiaj dostałam od dwóch chłopaków śliczne bukieciki kwiatów. Oficjalnie z okazji Dnia Dziecka, nieoficjalnie, żebym była zawsze uśmiechnięta i zawsze jak się zacznę denerwować, że jakiś kontrahent nie przywiózł faktury, mam popatrzeć na te biedronki i się uśmiechnąć
Kochane chłopaki, zaskoczyli mnie na całego.
Słodkie to było. A bukieciki śliczne, aż sobie musiałam sesję z nimi zrobić. Same zobaczcie:
Buźkę oszczędzę, co by nie przyćmiła urody bukiecików 
Ps. Pamiętacie, mówiłam, że Franek mieszka blisko. Otóż siedzę na swoim łóżku a przez okno widać okna Franka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz