23 kwietnia

Notkę napisałam wczoraj, ale niestety przez cały dzień miałam problemy z internetem i nie udało mi się go opublikować, a ponieważ data w tym wpisie jest kluczowa, pozostawię go we wczorajszej formie

Dokładnie dwa lata temu opublikowałam na tym blogu mój pierwszy post.  Tak naprawdę blog powstał jakiś tydzień/dwa wcześniej, ale zanim cokolwiek na nim napisałam, chciałam koniecznie, żeby było to moje miejsce i dopieszczałam je z każdej strony. Co sprawiło, że blog wygląda tak, jak wygląda, opisałam dokładnie w zeszłym roku, więc jeśli kogoś to interesuje, zapraszam Tak naprawdę, regularnie zaczęłam pisać dopiero w maju, ale niech umowną datą powstania bloga będzie data publikacji pierwszej notki Dzisiaj na pewno inaczej wyglądałby pierwszy wpis. Nie jestem z niego zadowolona, w ogóle nie wiedziałam jak się do niego zabrać, o czym napisać, więc po prostu napisałam skargę na Franka, bo akurat mnie wkurzył Potem nabrałam trochę wprawy, miałam więcej pomysłów, lepiej mi się pisało. Chociaż żałuję czasami, że mistrzynią pióra (a raczej klawiatury), brak mi lekkości i… zwięzłości Ale pracuję nad tym, pracuję

Miło mi, że pomimo tych braków odwiedzacie codziennie mój blog. Dziękuję bardzo wszystkim stałym Czytelniczkom, tym weekendowym i nieregularnym Bez Was ten blog na pewno nie byłby taki sam, a może nie byłoby go wcale – nie będę ukrywać, gdybym chciała pisać tylko dla siebie, nadal pisałabym pamiętnik, który leży w mojej szafce. Pisać tutaj zaczęłam, bo chciałam, żeby ktoś to przeczytał, chciałam podyskutować, wymienić się poglądami i po prostu należeć do tej społeczności. Być jedną z Was. Fakt, że ostatnio przechodzę mały kryzys – głównie czasowy, nie daję rady wszystkiego czytać, nie nadążam z pisaniem o wszystkim o czym bym chciała, ale mam nadzieję, że to chwilowe. Chyba nie zanosi się na to, żebym przestała pisać w najbliższym czasie. Jeszcze się nie wypaliłam, chociaż na pewno mój blog nieco zmienił swoją formę od czasu pierwszego wpisu – ale to chyba naturalne, minęły dwa lata, skoro zmieniam się ja, zmienia się także mój blog…

Cieszę się, że mam takie miejsce w sieci, gdzie mogę napisać o tym, co myślę lub o tym, co mi się przydarzyło. Wolę jak jest weselej, ale niestety czasami bywa smutno. Lubię jak coś się dzieje, ale czasami w życiu zdarza się zastój w różnych jego dziedzinach i trzeba to przeczekać. Chciałoby się przeżywać tylko szczęśliwe chwile, ale niestety od czasu do czasu trzeba stawić czoła momentom trudnym i przykrym. Wszystko to najczęściej znajduje swoje odbicie na tym blogu. Myślę, że warto. Miło będzie kiedyś do tego wrócić. Prawdę mówiąc, nie umiem już sobie za bardzo wyobrazić, jakby to było bez bloga Brakowałoby mi tego miejsca, co bym z czasem zrobiła? :)) Poza tym, tak sobie myślę czasami, że szkoda, że nie pisałam wcześniej… Myślę, że na przykład blog byłby dla mnie świetnym narzędziem cztery lata temu, kiedy mieszkałam w Hiszpanii… – przydałby się do radzenia sobie z tęsknotą, z kłopotami ze współlokatorką, a także pomógłby zatrzymać wiele pięknych chwil z tamtego okresu byłby miejscem, w którym mogłabym pisać o tym co  mnie dziwi lub co mi się podoba w obcym kraju. Ale czasu nie cofnę Nie pisałam wtedy, więc postaram się nie zrobić tego błędu teraz…

Wiem, że sporo osób lubi bawić się z wystrojem bloga i grafiką, ale ja do takich nie należę To jest moje miejsce, włożyłam dużo pracy w jego przygotowanie i gdybym coś zmieniła, nie czułabym się tu jak u siebie. Tak, to może się wydawać nudne, ale przecież ja jestem trochę nudna