I zrobiłam sobie
weekendowy odwyk od bloga. W piątek wieczorem spotkałam się z koleżanką
na małe piwkowanie. Dorota i Juska zostały na poprzednim osiedlu, za to
tutaj bardzo niedaleko mieszka moja koleżanka ze studiów magisterskich.
Spędziłyśmy razem bardzo przyjemny wieczór.
A na drugi dzień pojechaliśmy z Frankiem za Poznań. Jego rodzina ma tam działkę letniskową i trafiliśmy na mały zlot rodzinny 
Franka rodzice, babcia, wujostwo, kuzynostwo. Cztery pokolenia. I tak
spędziliśmy sobotę i niedzielę grając w karty, rozmawiając, opalając
się, kąpiąc się w jeziorku. Ależ było sielankowo… Rozmarzyłam się na
samo wspomnienie… W sobotę rano chciałam jeszcze na blogowisko zajrzeć,
ale Franek mnie poganiał i nie dało rady. Przyznam jednak, że od czasu
do czasu dobrze człowiekowi robi takie odcięcie od wirtualnego i
komputerowego świata.
Tak mi było dobrze… Aż nie umiem tego opisać. To tak jakbym się do innego świata przeniosła na te dwa dni. I tu nie chodzi już wcale o brak komputera, tylko tak ogólnie – nic nie musiałam robić, o niczym nie musiałam myśleć. Chciałam spać to spałam, chciałam czytać – czytałam, chciałam nic nie robić – nic nie robiłam
Dopiero wczoraj po południu przyszło mi „ciociować” małemu Kubusiowi i przyznam szczerze, że się zmęczyłam Ja się do tego chyba nie nadaję Nie powiem, radziłam sobie całkiem nieźle, ale jakiegoś szczególnego powołania do bawienia dzieci to nie czuję
A swoją drogą niezły mądrala z tego dwu-i-półletniego szkraba.
Pojechaliśmy nad jezioro – ja, Franek, tato Franka, Kubuś i kuzyn Franka
– tatuś Kubusia. No i faceci zabrali się za grę w karty. Ja chciałam
poczytać. Ale na chceniu się skończyło. Kuzyn, żeby się „pozbyć” synka w
rozgrywce kazał mu zbierać szyszki. Ale małemu się szybko znudziło.
Postanowił więc, że będzie robił herbatkę z liści na ręce… cioci. Czyli
mnie. Potem natomiast zadecydował, że idzie z ciocią do lasu szukać
robaków. Niezła rozrywka, nie powiem, ale poszłam
Kubuś chciał iść dalej i dalej i w pewnym momencie mówię mu, że nie
może iść tak daleko, bo się zgubi. A ten cwaniaczek mały mówi mi, że to
nie szkodzi, bo się zgubi z ciocią
Tak czy inaczej nie zgubiliśmy się. Za to wróciliśmy z wiaderkiem pełnym szyszek, żołędzi, mchu, kwiatków, liści i patyków Pańszczyzna odrobiona, Kubuś został oddany tatusiowi i chłopaki partyjki w tysiąca nie dokończyli
A kilka godzin później wróciliśmy z Frankiem do domu. Weekend zakończyłam siedząc na balkonie i czytając książkę popijając jednocześnie Reddsika…. Ehhh, byle do piątku
Mam wrażenie, że leniuch ze mnie straszny. Tyle mam do zrobienia i
jakoś nie mogę się za to zabrać. Jeśli ktoś ma jakiś pomysł na
zmobilizowanie się, proszę dać znać, zbieram pomysły
Franka rodzice, babcia, wujostwo, kuzynostwo. Cztery pokolenia. I tak
spędziliśmy sobotę i niedzielę grając w karty, rozmawiając, opalając
się, kąpiąc się w jeziorku. Ależ było sielankowo… Rozmarzyłam się na
samo wspomnienie… W sobotę rano chciałam jeszcze na blogowisko zajrzeć,
ale Franek mnie poganiał i nie dało rady. Przyznam jednak, że od czasu
do czasu dobrze człowiekowi robi takie odcięcie od wirtualnego i
komputerowego świata. Tak mi było dobrze… Aż nie umiem tego opisać. To tak jakbym się do innego świata przeniosła na te dwa dni. I tu nie chodzi już wcale o brak komputera, tylko tak ogólnie – nic nie musiałam robić, o niczym nie musiałam myśleć. Chciałam spać to spałam, chciałam czytać – czytałam, chciałam nic nie robić – nic nie robiłam
Dopiero wczoraj po południu przyszło mi „ciociować” małemu Kubusiowi i przyznam szczerze, że się zmęczyłam
Ja się do tego chyba nie nadaję Nie powiem, radziłam sobie całkiem nieźle, ale jakiegoś szczególnego powołania do bawienia dzieci to nie czuję
A swoją drogą niezły mądrala z tego dwu-i-półletniego szkraba.
Pojechaliśmy nad jezioro – ja, Franek, tato Franka, Kubuś i kuzyn Franka
– tatuś Kubusia. No i faceci zabrali się za grę w karty. Ja chciałam
poczytać. Ale na chceniu się skończyło. Kuzyn, żeby się „pozbyć” synka w
rozgrywce kazał mu zbierać szyszki. Ale małemu się szybko znudziło.
Postanowił więc, że będzie robił herbatkę z liści na ręce… cioci. Czyli
mnie. Potem natomiast zadecydował, że idzie z ciocią do lasu szukać
robaków. Niezła rozrywka, nie powiem, ale poszłam
Kubuś chciał iść dalej i dalej i w pewnym momencie mówię mu, że nie
może iść tak daleko, bo się zgubi. A ten cwaniaczek mały mówi mi, że to
nie szkodzi, bo się zgubi z ciocią Tak czy inaczej nie zgubiliśmy się. Za to wróciliśmy z wiaderkiem pełnym szyszek, żołędzi, mchu, kwiatków, liści i patyków
Pańszczyzna odrobiona, Kubuś został oddany tatusiowi i chłopaki partyjki w tysiąca nie dokończyli A kilka godzin później wróciliśmy z Frankiem do domu. Weekend zakończyłam siedząc na balkonie i czytając książkę popijając jednocześnie Reddsika…. Ehhh, byle do piątku
Mam wrażenie, że leniuch ze mnie straszny. Tyle mam do zrobienia i
jakoś nie mogę się za to zabrać. Jeśli ktoś ma jakiś pomysł na
zmobilizowanie się, proszę dać znać, zbieram pomysły 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz