Wygląda na to, że wróciliśmy już na dobre. Wczoraj
przyjechaliśmy do Poznania, Franek jutro idzie do pracy, ja w
poniedziałek. Nasz urlop niestety się skończył. Cóż, to było raczej do
przewidzenia 
Ale nie jest tak źle. Widocznie porządnie odpoczęliśmy skoro nie lamentujemy z powodu konieczności powrotu do pracy a zwyczajnie przyjmujemy to jako naturalną kolej rzeczy. Nie wracaliśmy wczoraj ze skwaszonymi minami, raczej cieszyliśmy się, że urlop nam się udał. Nawet się już rozpakowaliśmy, co jest do mnie niepodobne, bo nie znoszę tego robić i zdarza się, że moja nierozpakowana torba stoi jeszcze tydzień, czy dwa
Ale Franek mnie zmobilizował i razem uporaliśmy się z tym jeszcze wczoraj wieczorem, zaraz po przyjeździe.
Dzisiaj natomiast dzień był od samego rana intensywny – obudziliśmy
się przed ósmą, Franek zrobił śniadanie a ja się szybko zebrałam i
pobiegłam na aerobik – pierwszy od ponad dwóch tygodni Ale nie jest tak źle. Widocznie porządnie odpoczęliśmy skoro nie lamentujemy z powodu konieczności powrotu do pracy a zwyczajnie przyjmujemy to jako naturalną kolej rzeczy. Nie wracaliśmy wczoraj ze skwaszonymi minami, raczej cieszyliśmy się, że urlop nam się udał. Nawet się już rozpakowaliśmy, co jest do mnie niepodobne, bo nie znoszę tego robić i zdarza się, że moja nierozpakowana torba stoi jeszcze tydzień, czy dwa
Ale Franek mnie zmobilizował i razem uporaliśmy się z tym jeszcze wczoraj wieczorem, zaraz po przyjeździe.
W czasie, gdy ćwiczyłam, Franuś wypucował lodówkę, bo nie zdążyliśmy
tego zrobić przed wyjazdem, a ona aż się prosiła o umycie. Kiedy
wróciłam posprzątaliśmy całą resztę mieszkania i pojechaliśmy na zakupy,
żeby jutro na śniadanie nie mieć znowu do wyboru tylko jajek na miękko,
jajecznicy, jajek na twardo albo sadzonych
Załatwiliśmy też kilka zaległych spraw, takich jak odebranie listów
poleconych z poczty, czy oddanie książek do biblioteki uniwersyteckiej
(jak dobrze, że można było to załatwić w sobotę). I w zasadzie w ten
sposób minął nam cały dzień. Dopiero późnym popołudniem odetchnęliśmy
relaksując się w domu. Narzekać nie możemy, wiadomo, że wszystko co dobre, szybko się kończy, więc nie ma co rozpaczać. Zawsze dziwię się, gdy słyszę, jak ludzie przeżywają powroty z urlopów – niemal ocierają się o depresję. Mnie co najwyżej dopadał syndrom przedszkolaka, ale to trochę co innego, bo nie chodzi ani o koniec urlopu, ani o powrót do pracy, a raczej o rozstanie z Miasteczkiem, a do tego to mi nawet urlopu nie trzeba
W każdym razie, my z Frankiem staramy się zawsze wrócić przynajmniej
dzień wcześniej, oswoić się z sytuacją i z myślą, że wracamy do pracy,
spędzić jeszcze wspólnie resztę wolnego czasu w domu. I zawsze jakoś
dajemy radę Urlop udał nam się wspaniale. Relacja jeszcze na pewno będzie
Mam już swój komputer z powrotem, więc mogę nadrabiać zaległości.
Teraz tylko w skrócie napiszę, że sporo załatwiliśmy podczas pobytu w
Miasteczku – oprócz sali załatwiliśmy już zespół, popytaliśmy też o
fotografów, a przede wszystkim byliśmy już u księdza i zaklepaliśmy
sobie termin w kościele. Najważniejsze więc już za nami Załatwiłam też sobie upoważnienie do głosowania w wyborach poza Miasteczkiem. Więc nasz urlop był również bardzo użyteczny W zasadzie na zakończenie mogę tylko powiedzieć coś bardzo banalnego: czas szybko płynie…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz