Pracowita refleksja

Siedziałam dzisiaj w warszawskiej sali konferencyjnej w towarzystwie marketingowca oraz dwójki gości z Anglii. Tłumaczyłam im procedury sprzedaży, omawialiśmy problemy z oprogramowaniem. Pytali, czy mam jakieś sugestie, dotyczące ulepszenia raportów. Wspólnie analizowaliśmy tabelki i wykresy.  Później wyszliśmy na lunch (śmiać mi się zawsze z tego słowa chce, wydaje mi się jakieś pretensjonalne :)) i rozmawialiśmy o sprawach nie tylko służbowych. Wszystko po angielsku.

Naszła mnie refleksja, że kiedyś to wszystko wydawało się kompletnie poza moim zasięgiem.  Delegacje, dojazdy taksówką na koszt firmy, spotkania  z zagranicznymi gośćmi, konferencje, omawianie strategii, laptop, komórka... A już w ogóle nie do pomyślenia było, że na takiej konferencji nie będę robić tylko za sekretarza, ale ktoś mnie będzie słuchał! Pytał o zdanie! Ba! Traktował jak osobę, która wie o czym mówi i od której inni mieliby się uczyć.

Takie rzeczy to tylko dla ludzi w garniturach i garsonkach. Tych ważnych. Nie dla jakiejś Margolki, która z jakiegoś zapyziałego Miasteczka se przyjechała. To dla tych, co karierę robią, a nie dla takiej, która zawsze chciała mieć męża na własność i może jeszcze jakieś dzieci.

Okazało się, że nie wszystko jest tak niedostępne i że czasami ktoś potrafi docenić nie tyle przebojowość i bezkompromisowość, co pracowitość i solidność. A niektóre rzeczy wcale nie są takie burżujskie i snobistyczne, ale całkiem normalne i dostępne zwykłym śmiertelnikom :) Tylko z daleka wydają się "ważniakowate" :P

Tak, to jest to, w czym się realizuję, co sprawia mi radość, co chciałabym w życiu robić. Ponieważ jestem już wykończona*, skupię się właśnie na tym i będę się delektować tą myślą. Nie będę się teraz zastanawiać nad tym, jakie może to za sobą nieść konsekwencje.

*notkę oczywiście napisałam wczoraj w pociągu a moje wykończenie było na tyle skrajne, że jak weszłam do domu to włączyłam komputer po to, żeby go od razu wyłączyć i poszłam spać! :)