Czym jest blog dla Margolki? :)

No to czas wywiązać się z pierwszej obietnicy Dwa tygodnie temu Stokroteczka zaprosiła mnie do zabawy. Obiecałam, że jak tylko znajdę troszkę czasu, napiszę notkę, w której znajdą się odpowiedzi na pytania: O czym jest Twój blog, co wniósł do Twojego życia, jak długo jest prowadzony, czy to pierwszy czy któryś z kolei blog oraz powód dla którego powstał. Na końcu mam polecić 5 blogów kolejnych znajomych, którzy przyłączą się do zabawy. Nie powiem, żebym miała bardzo dużo czasu, ale obietnica to obietnica hi hi.

Mój blog, jak zapewne zdołałyście zauważyć jest tak naprawdę o niczym konkretnym Istnieją blogi polityczne, blogi na których opisywane są przygotowania do ślubu, lub do narodzin dziecka. Są kontrowersyjne, ludzi, którzy lubią wkładać kij w mrowisko. Mój nie należy do żadnej z kategorii. Kredki margaretki, to po prostu internetowy pamiętnik. Opisuję w nim to, co dzieje się w moim życiu oraz moje przemyślenia na różne tematy. Jest to mój pierwszy blog. Zaczęłam go pisać pod koniec kwietnia i dość długo musiałam dojrzewać do tej decyzji. Pisanie pamiętnika towarzyszy mi już od ponad piętnastu lat. Mam jakieś jedenaście tomów takich „Kredek”, hi hi, w formie papierowej. Różnie to bywało – czasami pamiętnik towarzyszył mi codziennie, a czasem szedł w odstawkę i nie pisałam przez kilka miesięcy. I tak niestety się stało, że od jakichś dwóch lat nie miałam już tyle czasu, żeby pisać. Ale brakowało mi tego bardzo. Któregoś dnia przypadkowo natknęłam się na nieistniejący już blog Pani Bovary. Można powiedzieć, że zainspirował mnie on do założenia czegoś swojego. Ale nie wiedziałam jak zacząć, o czym pisać… Kilka miesięcy trwało zanim zdecydowałam się dołączyć aktywnie do społeczności blogowiczów. I wreszcie stało się A potem już jakoś poszło. Pisałam o tym, co akurat przyszło mi do głowy. Jakimś wielkim talentem pisarskim nie grzeszę, ale coś tam udawało mi się sklecić. Przy okazji wędrowałam sobie po innych blogach i od czasu do czasu znajdowałam „perełki”, czyli blogi, na których znajdowałam kawałki swojego życia, siebie lub po prostu opowieści, które w jakiś sposób wydały mi się warte uwagi. Dzięki temu jest parę osób, które mimo, że nie znam ich osobiście, wydają mi się bliskie. Już Wy wiecie, że o Was  mowa Interesuje mnie co u Was słychać, jak się czujecie, interesują mnie Wasze opinie na różne tematy, Wasze smutki i radości. Pomagają mi Wasze komentarze i sprawiają, że czuję, że gdzieś tam na drugim końcu światłowodu siedzi prawdziwy człowiek, który ma coś do powiedzenia, który może coś doradzić, pocieszyć… To jest chyba najważniejsza rzecz jaką uzyskałam dzięki blogowi. A druga to taka, że poniekąd czuję się zmobilizowana do pisania i już nie udaje mi się tak łatwo wymigać od pisania, jak to bywało w przypadku zeszyciku… Kiedy nie mam czasu i długo się nie odzywam czuję, ze muszę dać znać, ze jestem, zaglądam, czytam… To dużo dla mnie znaczy, bo pisanie naprawdę mi pomaga, a zawsze znajdowały się jakieś rzeczy, które były ważniejsze. Teraz już nie tak łatwo się wymigać

Być może nie mam wielu czytelników, ale przecież nie o to chodzi. Cieszę się z tego, że mimo iż Was niewiele, jesteście tu kiedy tylko macie trochę czasu. Wiecie co u mnie słychać i wykazujecie zainteresowanie moimi uczuciami i przeżyciami. To znaczy dla mnie dużo więcej, niż dobre statystyki. A dzięki Wam poznaję coraz więcej wartościowych ludzi, chociażby przez korzystanie z Waszych linków I to jest kolejna rzecz, która mi się tak podoba w blogowaniu – tworzą się takie małe społeczności, a ich dewizą mogłoby być powiedzenie: „Przyjaciele moich przyjaciół są moimi przyjaciółmi” Cieszę się, że ja również należę do takiej społeczności i na razie nie zanosi się na to, żebym się miała wyłamywać. Jeszcze trochę o mnie poczytacie Uhhh, ale żem się rozpisała hi hi.

No to teraz zapraszam kolejne osoby, aby napisały co dla nich znaczy pisanie bloga. Ponieważ część z Was już się w to bawiła, mam ograniczone zasoby ludzkie hi hi, ale na szczęście pozostały mi jakieś duszyczki, które proszę o spowiedź Do zabawy zapraszam Misiaczka, Orchilotos, Sylwię, Margo i Asię. Zapraszam również osoby, które bywają u mnie i się do tego nie przyznają Tylko nie zapomnijcie zostawić linka