*OGŁOSZENIE*

Witam wszystkich odwiedzających :) Zarówno stałych czytelników, jak i "przelotnych" gości.
Wszyscy są mile widziani, ale proszę pamiętać o tym, że jest to moje miejsce, a więc piszę o czym chcę, w sposób w jaki chcę i jestem jaka chcę być :) Jeśli się komuś to nie podoba, nie musi mnie uświadamiać, jaka jestem niefajna. Przymusu czytania ani lubienia nie ma.
Jeśli jesteś tu nową osobą, zachęcam do pozostawienia śladu swojej obecności w postaci komentarza (zakładka Kredki w dłoń), a jeśli prowadzisz bloga - zostaw adres. Chętnie zajrzę!
Pozdrawiam i życzę miłej lektury :)

poniedziałek, 23 kwietnia 2012

Cztery!

Czy wiecie, że dzisiaj mijają cztery lata, odkąd rozpoczęłam moją przygodę z blogowaniem? Pewnie nie, bo kto by to śledził? :) Poza mną, rzecz jasna. Więc ja śledzę i nawet czuję potrzebę poświęcenia temu faktowi oddzielnej notki.
Choć tak naprawdę miało być o czymś innym, bo od kilku dni temat goni temat w mojej głowie i tylko nie ma kiedy ich zrealizować :) A do tego jeszcze łoś ze mnie, bo ostatnio znowu byłam w delegacji, napisałam trzy notki, z czego jedna została już opublikowana. Pozostałe dwie tkwią sobie w pamięci mojego służbowego laptopa i jakoś ciągle zapominam o tym, by je stamtąd wydobyć. Cóż, będzie lekki poślizg.
A w ogóle to dzisiaj znowu byłam przymierzać suknie ślubne i pewnie na ten temat też przydałoby się coś napisać :) Ale na razie to się tym przymierzaniem dość zmęczyłam - psychicznie, więc sobie chwilowo podaruję tę tematykę.

Nie sądziłam, że kolejny rok spędzony na pisaniu bloga przyjdzie mi świętować na nowym miejscu. Ciągle nie mogę się z tym faktem oswoić, choć z drugiej strony mój udział w blogowaniu został dzięki tej zmianie nieco odświeżony.
Pisanie jest dla mnie ważne. To wiem. Nie wiem natomiast, dlaczego właściwie tak jest? :) I dlaczego ciągle chcę pisać. Co mi to daje? Poza wirtualnym spotkaniem z Czytelnikami? Chyba po prostu fajnie jest móc wyrazić to, co się myśli słowem pisanym. Podoba mi się możliwość zastanowienia się nad każdym słowem (bo pisanie to trochę taka celebracja słowa - przy mówieniu zazwyczaj mniej się skupiamy na tym, co wydobywa się z naszych ust i w jakiej jest to formie). Podoba mi się, że mogę podzielić się własną refleksją na jakiś temat a także opowiedzieć kilka historii ze swojego życia. Fajnie, że ktoś chce ich "wysłuchać".
Lubię czasami znaleźć się w centrum uwagi, ale tylko wtedy, gdy ja sama ustalam warunki - kiedy się na to godzę i dobrowolnie wystawiam się na widok wszystkich. Są sytuacje, gdy wolę stać z boku i obserwować, a wychylam się dopiero wtedy, gdy czuję taką potrzebę oraz kiedy wiem, że jestem w stanie skupić na sobie uwagę innych. Blog jest dla mnie takim miejscem, w którym jestem w centrum, właśnie dlatego, że sama o tym zadecydowałam. I chyba to jest w tym wszystkim takie fajne :) Mam pełną kontrolę nad tym, co i ile chcę powiedzieć. A przecież wiecie, że ja lubię kontrolę ;P Nie na darmo w kontrolingu pracuję!

Czas płynie, ludzie się zmieniają, a wraz z nimi ich poglądy i nastawienie do wielu rzeczy. Siłą rzeczy zmienia się także blogosfera i mój stosunek to blogowania. Jak na razie nie zmienia się tylko to, że nadal chcę pisać :)

Ostatni? (notka onetowska)

To już cztery lata, odkąd jestem obecna aktywnie w blogosferze. Dokładnie 23 kwietnia 2008 roku „popełniłam” pierwszy post, a później już poszło :) Przez te kilka lat zmieniłam swój stosunek do blogowania kilkakrotnie, nie chodzi o to, że jest on bardziej pozytywny, czy negatywny. Po prostu inny. Zmieniam się ja, a więc i moje pisanie i nastawienie do niego są inne, taka jest kolej rzeczy. Niezmienne jest tylko to, Tak się przyzwyczaiłam do pisania, że teraz nie wyobrażam sobie, że mogłabym tak po prostu przestać.
Myślałam, że tę czwartą rocznicę będę świętować na Onecie. I każdą koleją także. Ale ten portal naprawdę mnie rozczarował – nie awariami, ale swoim podejściem do użytkowników. Zbyt długo to trwało. Machnęłabym ręką nawet na marnotrawienie czasu, gdyby nie to, że przez kilka miesięcy redakcja sprawiała wrażenie kompletnie niezainteresowanej tym, co się dzieje na blogach i jak reagują na ro blogerzy. Można więc powiedzieć, że się trochę pogniewałam :))
Podobno teraz jest już lepiej. Być może. Ale kości zostały rzucone :) Powiedziałam A, więc wyśpiewam i kolejne litery alfabetu. Nowe miejsce już jest. Chwilę to jeszcze potrwa zanim udostępnię je wszystkim zainteresowanym, bo odzew mnie trochę zaskoczył i musiałam lekko zmodyfikować moje pierwotne założenia. Proszę więc o jeszcze odrobinę cierpliwości.
Żal mi trochę opuszczać to miejsce. Bardzo się do niego przywiązałam. Zostawiłam tu kawałek siebie. Szkoda mi tego, że archiwum nie będzie rosło, że za rok nie zdziwię się, ile nowych notek zamieściłam. Ale zmiany też są potrzebne – nawet w tym wirtualnym życiu. Być może zmiana portalu wyjdzie mi na dobre i wniesie w moją pisaninę odrobinę świeżości. Okaże się :)
Nie kasuję tego miejsca. Nie zarzekam się też, że nigdy tu nie wrócę. Czas pokaże.

A tymczasem, żegnam się z tym miejscem, być może nie z Czytelnikami :) Dziękuję za Waszą obecność oraz za pomoc w tworzeniu tego miejsca. Dziękuję także portalowi oraz redakcji Onet.blog, mimo tego, że mnie trochę rozczarowała, przez te parę lat jednak żyliśmy w symbiozie, a źle mi tu nie było :)
Żegnam się więc na tę chwilę. I do wirtualnego zobaczenia – na pewno w zupełnie innym miejscu, a być może kiedyś znowu tutaj…