Porozmawiajmy o pogodzie :)

Jak to jest, że choćbym bardzo chciała, nie umiem oglądać prognozy pogody? Mimo, że siedzę przed telewizorem, zawsze ją przegapię :)) Kiedy kończą się wiadomości sportowe staram się być w pobliżu telewizora, bo wiem, że to już, zaraz, jak tylko przelecą reklamy. Wreszcie prognoza się zaczyna i jakaś Omena albo Jarek zaczynają mówić o prądach, wiatrach i w ogóle całej Europie. Wyłączam się. Kiedy się włączam z powrotem, jak dobrze pójdzie, jestem jeszcze w stanie zobaczyć jaka pogoda będzie za trzy dni, jak nie pójdzie dobrze, lecą napisy końcowe. Prawie zawsze tak mam wrrrr..

 

Gdyby nie wzmianka na blogu, to teraz nie pamiętałabym, że w zeszłym roku pierwszy śnieg w dużej części Polski spadł już 15 października A lubię pamiętać takie drobiazgi. Dlatego też, kiedy w niedzielę wyszliśmy na spacer termometry wskazywały 17 stopni, słoneczko pięknie świeciło i wręcz wiosnę czuć było w powietrzu, powiedziałam Frankowi, że muszę o tym na blogu napisać, żeby to uwiecznić. Puknął się w czoło i stwierdził, że już chyba nie mam o czym pisać.

A właśnie, że mam Mam całą listę tematów, o których chcę napisać, tylko czekam na okazję, a tymczasem ciągle do głowy wpada mi coś nowego  Ale dzisiaj będzie właśnie o pogodzie, czyli o tym, o czym rozmawia się zawsze wtedy, kiedy nie ma o czym mówić :) 

Kiedy spotykam się z ludźmi, których słabo znam, to choćbym nie wiem jak się starała, żeby tego nie robić, zwykle pierwszym zdaniem po „cześć” albo „dzień dobry” jest: „ale tam zimno!”, „ale pada!” Wdzięczny temat, pasuje w każdych okolicznościach, tyle, że jest biedny tak napiętnowany, że jak tylko się zacznie mówić o pogodzie, to już wszyscy wiedzą, że te oto dwie osoby nie mają wspólnych tematów (przynajmniej na razie :)))

Wracając jednak do sedna – pogodę tej jesieni mamy jednak piękną. Ok, bywa szaro, mokro i ponuro, jak na brzydką jesień przystało, ale mnóstwo dni było pięknych i słonecznych. A przede wszystkim, cały czas jest ciepło. Tylko przez parę dni miewaliśmy lekkie przymrozki w nocy. Oczywiście zima zbliża się wielkimi krokami i tych niskich temperatur nie da się uniknąć, w końcu za dwa tygodnie grudzień mamy, ale cieszę się niezmiernie, że nie sprawdziły się te pesymistyczne prognozy, że od października ostra zima przyjdzie.

Wybaczcie więc ten „zapchajdziurowy” temat, ale musiałam to uwiecznić, żeby w przyszłym roku, kiedy będę się trzęsła z zimna w listopadzie zajrzeć sobie tu i pomyśleć: „a w zeszłym roku było taaak fajnie” Kolejna notka pogodowa być może będzie jeśli będziemy mieli wiosenną zimę. Albo zimową wiosnę :) 

A tymczasem pogody ducha Wam życzę