Domowy handel wymienny.

Jesteśmy trzy. Trzy baby. Ja, moja siostra i moja mama. Ja i moja mama podobno wyglądamy jak siostry. Ja i moja siostra podobno nie jesteśmy do siebie w ogóle podobne. Generalnie rzecz biorąc moja siostra jest podobna zupełnie do nikogo Trochę można się doszukać w niej mojego wujka, trochę mojego taty. Niektórzy też stwierdzają, że jest podobna do mojej mamy. Koleżanka na przykład stwierdziła, że to, że jesteśmy siostrami można poznać tylko po tym, że obie jesteśmy podobne w jakiś sposób do mamy. 

Z nas wszystkich ja jestem najwyższa. Mam aż 158 cm wzrostu. Siostra jest niższa o trzy centymetry, mama o pięć. Wszystkie mamy podobną figurę, aczkolwiek różnimy się w miejscach strategicznych. Któraś ma chudsze nogi, inna szersze biodra, kolejna mniejsze wcięcie w talii itd. To wszystko razem wzięte stwarza spore możliwości kombinacji jeśli chodzi o wymienianie się ciuchami

Mówię Wam, to całkiem fajna sprawa jest. Ja jestem ta szersza w biodrach, więc niestety nie ma szans, żebym się z mamą i siostrą wymieniała spodniami. Ale na przykład siostra kilka razy odziedziczyła po mnie jakieś spódnice. Mama ciągle pożycza od niej dżinsy, a jak jej bardziej przypasują, to już nie oddaje :) Ja z siostrą zwykle wymieniam się kurtkami czy wdziankami. Generalnie od niej pożyczam zwykle torebki i dodatki, bo jeśli chodzi o ubrania to z mamą prowadzimy intensywny handel wymienny. Głównie chodzi o to, że moja siostra ma trochę inny gust niż my dwie i dlatego bluzki, żakiety i sweterki to domena moja i mojej mamy. Mamy nawet kilka ciuchów kupionych na spółkę – każda ma prawo do przechowywania danej części garderoby na przykład przez dwa tygodnie Tyjemy w różnych miejscach, więc często jak coś się zrobiło na mamę za ciasne, jest szansa, że będzie pasować na mnie – i na odwrót Kiedy kupuję coś bardzo dopasowanego, czego nie mogłabym nosić w razie gdybym przybrała na wadze, zawsze zastanawiam się, czy w razie czego będę to mogła oddać mamie lub siostrze. Każda z nas ma zaliczony przynajmniej jeden taki zakup dla siebie, który po przemyśleniu sprawy lądował w szafie innej – począwszy od bielizny, przez bluzki, na butach kończąc.

No właśnie – buty to niestety trudniejsza sprawa. Ja mam najlepiej. Noszę rozmiar najbardziej standardowy 36/37, więc nie mam większych problemów z zakupem obuwia. Najgorzej natomiast ma mama z rozmiarem 34/35 – również ze wskazaniem na pierwsze. Siostra jest po środku. Obuwie musi być dopasowane, więc niestety w tym wypadku wymiana nie jest tak swobodna. Moje buty, nawet lekko przyciasnawe na siostrę nie pasują. Ale ona kilka par po mamie dostała

I tak trwa ten handel wymienny już od kilku lat. Mama przed imprezą pracowniczą dzwoni do mnie, żebym przywiozła jej to i tamto, bo chciałaby pożyczyć. Przed wycieczką dzwoni do siostry po jeansy. Ja do Miasteczka na weekend zabieram mało ubrań i przeważnie nie trafię z pogodą, więc w niedzielę rano stoję przed szafą mamy i szukam czegoś co będzie pasowało do torebki siostry i moich butów Mamy nawet jedną sukienkę weselną, w której wystąpiłyśmy wszystkie trzy. Rzecz jasna na na różnych weselach Wiecie jaka to oszczędność? No i frajdy też trochę jest, bo jakby nie było takie przekazywanie jest całkiem zabawne, nie wspominając już o tym, że zawsze jest szansa na coś nowego do ubrania