Orzeł wylądował. A właściwie orzełka Margolka – wczoraj późnym popołudniem na wrocławskim Koperniku 
Mój pobyt w Irlandii dobiegł końca niestety. Co wcale nie znaczy, że skończył mi się również urlop
Kosztem tego, że we wtorek i środę będę musiała zostać w pracy do
wieczora, wzięłam sobie wolne jeszcze na dziś i tym sposobem znalazłam
się dzisiaj w Miasteczku a nie w Poznaniu i majówkę spędzę w domku,
delektując się jeszcze kilkoma dniami beztroski i wolności
W Irlandii natomiast było fantastycznie! Krótko trochę, fakt, ale
wróciłam niesamowicie wypoczęta, zwłaszcza psychicznie. Nic nie
musiałam, mogłam sobie leżeć i pachnieć Mój pobyt w Irlandii dobiegł końca niestety. Co wcale nie znaczy, że skończył mi się również urlop
Kosztem tego, że we wtorek i środę będę musiała zostać w pracy do
wieczora, wzięłam sobie wolne jeszcze na dziś i tym sposobem znalazłam
się dzisiaj w Miasteczku a nie w Poznaniu i majówkę spędzę w domku,
delektując się jeszcze kilkoma dniami beztroski i wolności
Ale pozwoliłam sobie jednak na niewielki wysiłek polegający na
zwiedzaniu, graniu w kraty, lekkim imprezowaniu i oczywiście na
rozmawianiu z koleżankami i wspominaniu studenckich czasów. W następnej
notce powiem coś więcej i może jakieś fotki nawet się znajdą. W każdym razie wyjazd był naprawdę rewelacyjny. Zawsze świetnie się czuję na urlopie, ale tym razem było jeszcze lepiej – myślę, że dlatego, że zawsze miałam świadomość podczas wypoczynku, że jak wrócę będę musiała coś robić – że czeka na mnie kolokwium, prezentacja, esej albo magisterka do napisania. A tym razem nic na mnie nie czeka! Poza pracą oczywiście, ale to jest inna sprawa, bo za to mi płacą
A kiedy jestem na urlopie nie muszę o niej myśleć, ba, nawet nie mogę,
bo szef mi zabronił, więc tego nie robię. Relaks totalny! Dziwnie było trochę, że bez Franusia, chwilami brakowało mi go, wspominałam sobie wspólne wypady i żałowałam, że go nie ma ze mną. Miałam nadzieję, że uda mu się do mnie dojechać do Miasteczka, ale niestety wolne ma dopiero w poniedziałek, a wtedy to ja już będę wracać. Ale z drugiej strony to też miało swój urok, że byłam bez niego – byłam bardzo zaaferowana a poza tym cieszyłam się spotkaniem z dawno niewidzianymi koleżankami, więc tęsknota nie doskwierała mi jakoś szczególnie, natomiast Franek codziennie wysyłał mi mnóstwo smsów, z których wynikało, że tęskni i to było bardzo miłe
Nic to, już kiedyś pisałam, że nam rozstania zawsze służą i mam nadzieję, że tym razem też tak będzie i stęskniony Franek przywita mnie w poniedziałek z radością 
A tymczasem, mimo, że przede mną jeszcze trzy dni wolnego, kończę urlop od blogowania
Powoli powracam – odpowiem na wszystkie wcześniejsze komentarze i
nadrobię zaległości u Was, chociaż pewnie trochę czasu mi to zajmie
