Teoria zakręconego słoika...

Rozmawiałam sobie wczoraj z Frankiem. Opowiedziałam mu o takiej jednej teorii (absolutnie nie potwierdzonej naukowo:)), o której przeczytałam kiedyś w jakiejś babskiej książce. Teoria zakręconego słoika.
 

W skrócie – facet jest jak słoik. Zakręcony słoik. Próbujesz go odkręcić ze wszystkich sił, a on nie puszcza. Przekazujesz słoik koleżance a ona otwiera go bez trudu. Dlaczego? Bo już go trochę naruszyłaś, poluzowałaś, sprawiłaś, że nie jest taki uparty. Z facetami (podobno ) jest tak samo – wiążesz się z takim delikwentem i masz nadzieję, że wkrótce on się oświadczy i będzie to wyczekiwane „długo i szczęśliwie”. Ale jakoś on się nie kwapi do klękania… W końcu znudzona czekaniem, zostawiasz go po kilku latach. Za chwilę on pociesza się w ramionach innej i po pół roku się jej oświadcza? Dlaczego? Bo już go trochę „naruszyłaś” A Ty tymczasem szukasz sobie innego faceta „naruszonego” przez inną Skończyłam wykład a Franek patrzy na mnie i mówi:

„Oj Małgosiu, ale ty bzdury opowiadasz, to tak jak bym ja ci teraz powiedział, że kobieta jest jak… otwarte pudełko.”

Teoria otwartego pudełka według Franka:

Facet widzi zamknięte pudełko (czytaj kobietę, czytaj dziewicę :)), które strasznie go intryguje. Mało tego, intryguje również innych samców. Próbują się jakoś dostać do tego pudełka, zajrzeć tam, otworzyć je. W końcu jednemu szczęśliwcowi się to udaje. Dla samego pudełka otwieranie nie jest ani specjalnie przyjemne ani romantyczne. Ale jak już jest otwarte, dostrzega potencjał jaki drzemie w nim samym. Chciałoby teraz być częściej otwierane. A tu delikwenta, który się pokusił dokonać pierwszego otwarcia ani widu ani słychu. I reszty amatorów też jakoś nie ma, bo otwarte pudełko przestało intrygować. A niektóre z pudełek zaczynają żałować, że nie pozostały zamknięte.

Mam nadzieję, że nikt nie poczuł się urażony Ja bynajmniej, uśmiałam się za to na całego. Nie sądziłam, że z mojego Franka taki filozof.