Cholerna awaria.

No tak, miało być o Marcinie. Nawet zaczęłam wczoraj pisać na ten temat zanim sen mnie zmorzył. Ale dzisiaj nie mam głowy do wspomnień. Po przejściach z dzisiejszej nocy jestem wściekła i zmęczona :/

Położyłam się już o 22. Koło północy miałam pobudkę. Franek był u kumpla, oglądał mecz i pił piwo za piwem. A potem postanowił, że mnie bardzo kocha i musi przyjść spać do mnie. Zła byłam na niego, że taki podpity, a jemu się jeszcze na przymilanki zebrało. Ale w końcu go zbyłam i mogłam spokojnie zasnąć. Nie na długo :/

O 2:30 usłyszałam straszny szum. U nas w mieszkaniu bardzo słychać wodę w rurach, kiedy ktoś się na przykład kąpie. Ostatnia kąpała się Ela, więc pierwsza moja myśl była taka, że kiedy się myła, była jakaś awaria i przestała jej lecieć woda a ona zamiast zakręcić kurek, odkręciła go na maksa (można się u nas pomylić, bo się obracają w odwrotną stronę). Poleciałam szybko do łazienki a przed oczami miałam wizję szalejącego prysznica zalewającego wszystko wokół. No, ale czegoś takiego to się na pewno nie spodziewałam… Kiedy zapaliłam światło, zobaczyłam, że prysznic spokojnie wisi tam, gdzie miał wisieć. Za to woda lała się z sufitu. Na podłodze zbierała się w ogromną kałużę. Nie dość, że byłam wybudzona z głębokiego snu, to jeszcze przeżyłam szok wywołany zapalonym światłem, więc zlokalizowanie miejsca skąd leci woda zabrało mi kilka sekund (w pierwszej chwili myślałam, że na dworze jest taka ulewa, choć logicznie nie potrafiłam sobie wytłumaczyć jak to możliwe, żeby na pierwszym piętrze tak lało się z sufitu!). Po chwili dopiero zobaczyłam, że wszystko przez pieprzony wężyk doprowadzający wodę do spłuczki, który pękł i woda leciała niczym fontanna pod ogromnym ciśnieniem, dużym strumieniem na sufit i odbijała się od niego – stąd wrażenie, że padało z sufitu. Szybko zakręciłam dopływ wody i poleciałam obudzić Elę.

W środku nocy, przez godzinę suszyłyśmy łazienkę. I tak dobrze, że akurat Ela wczoraj przyjechała, więc nie musiałam się sama z tym użerać, co prawda mogłam zawołać Franka (który zresztą się przebudził, ale jakoś pewnie zamroczony alkoholem nie wpadł na pomysł, żeby sprawdzić co się dzieje), ale nie sądziłam, żeby mógł na wiele się przydać. Ok, muszę oddać mu sprawiedliwość, że potem wykazał się niezwykłą jak na swój stan trzeźwością umysłu, kiedy ze mną rozmawiał i mówił, że niepotrzebnie budziłam Elę, tylko mogłam jego zawołać, ale i tak jestem na niego wściekła.

Po takim nocnym sprzątaniu naprawdę ciężko było mi zwlec się z łózka przed szóstą. A na dodatek jeszcze akurat Franka zaczął męczyć kac, i zamiast zająć się sobą musiałam biegać koło niego z napojami i tabletkami. Wcale nie było mi go żal. Za to do tej pory jestem zła.

A jak sobie pomyślę, że to się mogło stać, po moim wyjściu do pracy, albo co gorsza w weekend, kiedy nie byłoby nikogo w domu, oblewają mnie zimne poty. Boję się myśleć, jakie byłyby straty nie tylko u nas w mieszkaniu, ale także u zalanych sąsiadów – od momentu kiedy pękł wężyk do momentu zakręcenia wody upłynęły jakieś dwie minuty, może nawet nie, a wody i tak zebrałyśmy ponad pół wiadra Masakra. I jeszcze dzisiaj muszę dzwonić do właścicieli mieszkania, niech coś z tym zrobią…

Nie dziwicie się chyba, że moje zauroczenie sprzed dwunastu lat zeszło dzisiaj na dalszy plan?