Jaki będzie?

UWAGA! Rozpisuję się

Moje sylwestrowe przeczucie, że ten rok będzie inny, trochę mnie opuściło. A może nie, nie opuściło mnie tak do końca, bo nadal gdzieś w głębi duszy to czuję, ale staram się racjonalnie sobie wytłumaczyć, że to głupie tak myśleć No bo właściwie jakie ma znaczenie to, że zmieniamy cyferkę, a właściwie dwie – zero na jeden, a dziewięć na zero? Właściwie żadne Następny dzień to dzień jak co dzień, styczeń to miesiąc jak każdy inny i tak dalej. Dlaczego niby coś ma się zmienić tylko dlatego, że zmienia nam się rok?

Myślę, że to kwestia naszej podświadomości. To taka psychologiczna zmiana – sami w głowie sobie kodujemy, że to nowy początek i szansa na zmiany. No to może jednak warto przy tym pozostać? Skoro nowy rok daje nam nadzieję i wiarę w nadejście lepszego?  Co w tym złego? Więc może jednak będę pielęgnować w sobie to przeczucie, że teraz będzie  inaczej i lepiej. W końcu sami kształtujemy swój los, nieprawdaż?

To jaki będzie ten 2010? Ładnie wygląda. Jest taki… Symetryczny Może nie tak jak 2020, ale jak dla mnie może być. Lubię symetryczność. A jeśli chodzi o moje życie… Przeczucia przeczuciami, ale chyba mimo wszystko jakieś przełomy się szykują.

Przede wszystkim skończę studia. Taką mam przynajmniej nadzieję Jakby nie było, 6 lutego mam ostatnie zajęcia na uczelni. Potem już tylko obrona. Czy się obronię, to inna sprawa, ale do końca roku to się powinnam mimo wszystko wyrobić

Z obroną może się wiązać zmiana pracy. Dotychczas zawsze planowałam, że zajmę się szukaniem czegoś związanego bardziej z kierunkiem moich studiów kiedy już będę magistrem.  Bardzo lubię swoją pracę, ale wiecznie tu siedzieć nie będę A poza tym też nie wiem jak się dalsze losy firmy potoczą.

Wszystko tak naprawdę kręci się wokół ukończenia moich studiów, bo wiąże się z tym prawdopodobnie także przeprowadzka… Chociaż to się wiąże także z tym, że Ela skończy swoje studium i nie wiem co dalej zamierza. Pewne jest to, że w nieskończoność studenckiego życia prowadzić nie będę. A to, że od września nie będziemy mieszkać już razem jest coraz bardziej prawdopodobne.

W ogóle wygląda na to, że w okolicach wiosny będę musiała się zastanowić co dalej… Coś ze swoim życiem trzeba będzie zrobić

Oczywiście wiele też będzie zależało od Franka i od tego jak się potoczą nasze dalsze losy. Bo po studiach nic oprócz niego (i pracy, którą i tak zamierzam zmienić) nie będzie mnie w Poznaniu trzymać.

Jeśli o Franka chodzi, to wygląda na to, że u niego też się co nieco wyklaruje. Przede wszystkim jeśli się nie wyrobi ze wszystkimi kursami do lutego, to jest w czarnej dupie, że się tak nieładnie wyrażę. Natomiast jak się wyrobi, prawdopodobnie zostanie przyjęty do pracy i może wreszcie będzie można zastanowić się nad tym do czego zmierza nasz związek. Więc lepiej, żeby się wyrobił, bo nie wiem jak poradziłby sobie z ewentualnymi problemami, które spadną mu na głowę.  Tak czy inaczej, coś się na pewno wyjaśni.

No to tyle, jeśli o przełomy chodzi. Tak poza tym, życzę sobie, żeby ten rok był wesoły, zdrowy, rodzinny i szczęśliwy przede wszystkim. Fajnie byłoby jakbyśmy z Frankiem już mogli na dobre pożegnać wszelkie kryzysy, gdybym nadal obok miała Dorotę i Juskę, dobrą sytuację finansową (nie musi być super, wystarczy taka jak teraz;)) i żebym tak mogła jechać do Miasteczka, kiedy tylko poczuję taką potrzebę. Tak właśnie, to są moje życzenia, które ślę do Pana Nowego Roka

Ps. Wybaczcie, że narobiłam sobie małych zaległości na Waszych blogach, ale jak zawsze – początek miesiąca – w pracy mały młynek, więc się muszę ogarnąć z leksza