Ciśnieniowe sprawy

Nie pamiętam, czy już wspominałam, że Franek zapisał się do tego kardiologa, do którego miał skierowanie od lekarza medycyny pracy. Akurat miał fuksa, bo był ostatni wolny termin w tym roku na 22go grudnia. Na styczeń jeszcze nie było zapisów, ale jeszcze nie wiemy, czy on faktycznie tego 22go pójdzie, bo to zależy od kilku czynników, między innymi od tego, jak będzie ze mną, bo od trzydziestego szóstego tygodnia będę musiała robić cotygodniowe KTG, a to już za tydzień. W każdym razie jest zapisany, ale jeszcze będziemy myśleć, czy tego nie przełoży.

Tymczasem miał jeszcze skierowanie na badanie echokardiograficzne i na nie musiał czekać tylko tydzień. Zrobił je i mamy właściwie dobrą wiadomość, bo kardiolog, które je przeprowadzał, powiedział, że wszystko wygląda w porządku, tylko Franek musi sobie kontrolować ciśnienie, bo czasami coś tam w lewej komorze się pojawia (ale niby niegroźne) i to może być rezultatem nadciśnienia. To też może być przyczyną tego bólu, który czasami Franek odczuwa w okolicy serca. 

Franek wziął sobie to (notabene:)) do serca i przywiózł ostatnio z Poznania aparat do mierzenia ciśnienia. Mierzy je teraz dwa-trzy razy dziennie. Przed pracą, po pracy i wieczorem. Poza jakimiś epizodycznymi skokami, ciśnienie raczej ma w normie, chociaż jeśli już się zdarza podwyższone, to to rozkurczowe. Ale ma dość wysokie tętno. Z tego co się orientuję, im niższe tętno, tym lepiej, bo serce się jakby mniej zużywa i człowiek żyje dłużej. A z kolei tempo tętna ma ścisły związek z kondycją fizyczną danej osoby. Osoby trenujące wyczynowo mogą mieć je obniżone nawet 50 uderzeń na minutę.

Frankowi wyszło, że ma słabą kondycję, więc Franek postanowił teraz wziąć się za siebie i ćwiczyć. Przemawia za tym również fakt, ze ma siedzącą pracę i te swoje problemy z kręgosłupem, a wiadomo, że na to najlepiej się trochę poruszać.

Ponieważ ja ćwiczę prawie codziennie, mąż się postanowił do mnie przyłączyć i ćwiczyć tak 15-20 minut dziennie. Nic to, że to ćwiczenia dla ciężarnych :P w końcu najważniejsze, żeby się w ogóle poruszać, na dobry początek wystarczy :) Odpuścił sobie tylko ćwiczenia na mięśnie dna miednicy. Ale przyznam, że dość zabawne było, kiedy stawał do ćwiczeń w pozycji rozkraczonej, żeby sobie zrobić miejsce na brzuch, jak zalecała pani prowadząca :)

No, ciekawa jestem, na ile mu starczy zapału. Niestety, ale jego zapał słynie z tego, że jest słomiany, więc mam pewne obawy... Ale liczę na to, że jednak na te parę minut dziennie się zmobilizuje. Zwłaszcza teraz, jak niestety nie jeździmy na basen. Franek swego czasu przytył i wyhodował sobie spory brzuszek piwny, ale w ubiegłym roku, kiedy zaczął pracować w magazynie, schudł i tak mu już teraz zostało. Przy wzroście 183 cm waży 76 kg, więc jest dobrze. Odżywia się w miarę dobrze - bo zawsze tego pilnowałam, tylko niestety trochę nieregularnie, bo nie zawsze w pracy ma kiedy zjeść. A teraz odżywia się jeszcze zdrowiej, bo odkąd ja jestem na diecie, to i on trochę jest - przynajmniej jeśli chodzi o obiady i zachcianki (nie może się oprzeć chipsom od czasu do czasu i ja nad tym bardzo ubolewam, bo to jest coś, co i mnie kusi! ktoś może siedzieć koło mnie i zajadać się ciastkami, czekoladą, lodami, czymkolwiek, ale chipsy zawsze mnie wołają!) Trochę piwa za dużo pije jak dla mnie, no ale na szczęście ma taką pracę, która uniemożliwia mu zbyt częste raczenie się tym trunkiem :) Generalnie więc poza tym brakiem aktywności fizycznej frankowy tryb życia jest całkiem niezły, więc fajnie byłoby, gdyby udało mu się coś z tym zrobić.

Z urządzenia do mierzenia ciśnienia i ja sobie korzystam, tak z ciekawości. Ale mnie nadciśnienie nie grozi, wręcz przeciwnie, jestem niskociśnieniowcem. W warunkach domowych mam średnio 95/60. Kiedy mierzą mi ciśnienie przed wizytą lekarską, to też zazwyczaj jest to na poziomie 100-95/70-60 i zawsze komentują, że niskie i pytają czy się dobrze czuję. Wtedy, kiedy miałam taki cukier wysoki to mi się często zdarzało, że miałam ciśnienie "wysokie" (jak dla mnie oczywiście) - 120/80. Podobno niskie ciśnienie wielu osobom bardzo doskwiera, natomiast ja nie mam żadnego z tym problemu - nie czuję się osłabiona, nie miewam zawrotów głowy, nie mdleję, nie słabnę, nie doskwiera mi zmiana pogody za oknem. Ja nawet kawy nie muszę pić, żeby sobie to ciśnienie podwyższyć - bo podobno wiele osób w taki sposób się właśnie ratuje. Ja bez kawy funkcjonuję bardzo dobrze, a nawet, jeśli już zdarzy mi się jej napić, po niej jestem zbyt nakręcona i czuję, że nie mogę wysiedzieć w miejscu, co bardzo mi przeszkadza. Moje tętno natomiast mówi, że moja kondycja jest dobra a w porywach nawet ponadprzeciętna, z czego jestem dumna :P

Mam nadzieję, że kiedy Franek pójdzie z tymi wszystkimi wynikami do kardiologa oraz ze swoimi pomiarami, to usłyszy, że wszystko jest w porządku. Ale też mam nadzieję, że to, że odczuwa to kłucie w sercu nie zostanie zignorowane, bo przecież to nie jest normalne. Może to od kręgosłupa, może to jakieś nerwobóle, ale zawsze lepiej to sprawdzić.