*OGŁOSZENIE*

Witam wszystkich odwiedzających :) Zarówno stałych czytelników, jak i "przelotnych" gości.
Wszyscy są mile widziani, ale proszę pamiętać o tym, że jest to moje miejsce, a więc piszę o czym chcę, w sposób w jaki chcę i jestem jaka chcę być :) Jeśli się komuś to nie podoba, nie musi mnie uświadamiać, jaka jestem niefajna. Przymusu czytania ani lubienia nie ma.
Jeśli jesteś tu nową osobą, zachęcam do pozostawienia śladu swojej obecności w postaci komentarza (zakładka Kredki w dłoń), a jeśli prowadzisz bloga - zostaw adres. Chętnie zajrzę!
Pozdrawiam i życzę miłej lektury :)

sobota, 15 sierpnia 2015

15 sierpnia przez 10 lat



Zastanawiałam się dzisiaj nad tym, co robiłam lub też jak wyglądał 15 sierpnia  (albo jego „okolice”) rok temu. A potem dwa i trzy lata temu… I okazało się, że pamiętam niemal dokładnie środek każdego sierpnia na przestrzeni minionych dziesięciu lat! Nie wiem dlaczego, bo mimo tego, że jest to święto, nie jest ono jakieś bardzo znamienne. Jest to trochę zasługa bloga, bo zauważyłam, że jak coś zapiszę, to potem o tym pamiętam, nawet jeśli nie czytam. 

15 sierpnia 2014 – przyjechali do nas w odwiedziny Wojtek i Aneta z dziećmi, czyli kuzyn Franka z rodziną; ja w piątym miesiącu ledwo zauważalnej ciąży, jeszcze nieświadoma tego, że za cztery dni otrzyma przykrą wiadomość w pracy; bardzo miło spędziliśmy tamten długi weekend; na tę okoliczność zadzwoniłam dzisiaj do Anety i pogadałyśmy sobie przez godzinę

15 sierpnia 2013 – ostatni dzień pracy Franka w Zielonej Firmie w Poznaniu, dlatego też nie mógł do mnie przyjechać, bo już dwa dni później miał przyjechać do Podwarszawia na stałe; ja sama jeszcze w mieszkaniu w Podwarszawie Dalszym, trochę smutna – ale w taki nostalgiczny sposób – zastanawiam się, jak dalej potoczą się nasze losy, co z Franka pracą i myślę o tym, że szkoda Zielonej Firmy…; nagle nachodzi mnie ochota na kanapkę z Subwaya, wsiadam więc na rower, jadę na pierwszą warszawską stację SKMki, wsiadam w pociąg i szukam otwartego lokalu; w międzyczasie wymieniam się smsami z Dortą, która na głowi e ma jakiegoś uciążliwego absztyfikanta

15 sierpnia 2012 – Franek pracuje, więc nigdzie się nie wybieramy, gotuję za to "niedzielny obiad" (jakieś kluski, czy kopytka, aż tak dobrze nie pamiętam), rozmawiamy o ślubnych sprawach, ustalamy kilka kwestii na miesiąc przed wybiciem godziny zero

15 sierpnia 2011 – gościmy u siebie naszych rodziców, trzy tygodnie po zaręczynach ustalamy pierwsze najważniejsze kwestie związane z naszym ślubem i weselem

15 sierpnia 2010 – razem z moim wujkiem, który przyjechał do nas w odwiedziny, zwiedzamy Wielkopolskę

15 sierpnia 2009 – jedziemy (znowu z moim wujkiem) do wrocławskiego zoo

15 sierpnia 2008 – chwilowo osobno, ja w Miasteczku, spędzam miło czas z rodziną, Franek dojeżdża później i wyruszamy w Tatry

15 sierpnia 2007 – tu mam zagwozdkę… tylko tego czasu nie jestem pewna, ale wiem,  że miałam wtedy urlop, byłam w Zakopanem z moim wujkiem i siostrą oraz że byliśmy na weselu, nie pamiętam tylko dokładnych terminów )

15 sierpnia 2006 – jakkolwiek dwuznacznie by to nie zabrzmiało, spędzamy z Frankiem niemal pół dnia w łóżku i oglądamy bajkę Toy Story, znamy się dopiero niecały miesiąc, ale wydaje nam się, że jest to o wiele dłużej, to były upalne wakacje (może tak samo upalne, jak w tym roku?), które wspominam jako czas na wiecznym kacu :), popołudniami pracowałam, wieczorami i nocami balangowałam, rano próbowałam odsypiać i pozbyć się kaca, tamten dzień też był spędzony w takim klimacie, tyle, ze po południu zamiast do pracy, pojechaliśmy z Frankiem na poznańską Ławicę, nie pamiętam w jakim celu :)

15 sierpnia 2005 – po raz pierwszy od wielu lat uczestniczę w weselu mojej dalszej kuzynki, w dodatku jest to pierwsze wesele, na które jestem zaproszona oddzielnie, a nie jako dodatek do moich rodziców :), nawet z osobą towarzyszącą, ale takowej nie mam, więc jadę sama; to wesele zapoczątkowało cały cykl wesel, bo od tamtego czasu, aż do dziś, właściwie nie ma roku, w którym nie byłabym PRZYNAJMNIEJ na jednym; mam ich za sobą dziś czternaście, a łącznie z moim piętnaście, na szesnaste (mojej koleżanki z byłej pracy – Kasi), które odbędzie się za dwa tygodnie niestety nie możemy pójść…

Dalej trop mi się urywa. Nie pamiętam. Nic. Kompletnie :) Tak, jakby wcześniej nie było dnia 15 sierpnia :P

Niemal każdy dzień z opisanych wspominam z nostalgią, choć nie zawsze działo się coś ciekawego i wartego uwagi. Ciekawa jestem, jak będę za jakiś czas wspominać ten dzisiejszy, który jest już wybitnie zwyczajny – Franek poszedł do pracy na siódmą (co niestety oznacza, że wróci do domu dopiero przed 17 :(), my z Wikingiem też wstaliśmy, ja zajęłam się swoimi sprawami Dzieciak swoimi :), potem udał się na krótką drzemkę, a o 9:30 postanowiłam, ze wyjdziemy na spacer. To była dobra decyzja, bo na dworze było jeszcze bardzo, choć po półgodzinie było już czuć wysoką temperaturę. Wikuś nie spał, tylko wszystko uważnie obserwował. Ale fajnie chodzi się z nim teraz na spacery! :) W dodatku po powrocie jest tak stęskniony za swoimi zabawkami, że przez dłuższy czas bawi się spokojnie na macie i nawet niespecjalnie wspina się na meble.

Tak, dobrze Wam się wydaje, dzisiaj mam się trochę lepiej. Już wczoraj popołudniu się trochę poprawiło. Nie pojechaliśmy co prawda nigdzie, ale wyszliśmy na spacer. Poszliśmy na lody, a potem Franek mnie przekonał do porcji frytek na późny obiad(doprawdy, przeszłam wczoraj samą siebie jeśli chodzi o zdrowe odżywianie się…, na kolację był melon). Zaliczyliśmy też parkową siłownię na świeżym powietrzu i połowę Harrego Pottera w telewizji. Nawet to nieszczęsne pranie jednak zrobiłam. Dzisiaj więc jest ok, chociaż i tak mam obawy, czy jeszcze mnie za jakiś czas dołek  nie dopadnie, bo ostatnio tak się zdarza.

A co do 15 sierpnia - chciałabym kiedyś zobaczyć na żywo defiladę. Ciekawe, czy mi się to uda...

18 komentarzy:

  1. Defiladę też bym chciała zobaczyć :) jestem ich fanką ;) za to dla G. to święto to czysta propaganda. Człowiek z wewnątrz jednak inaczej na to patrzy. I w ogóle prawie zapomniałam, że dziś święto. Tutaj niestety nie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie sie bardzo podoba ta trzeciomajowa i własnie ta z połowy sierpnia :) W ogóle nie patrzę na to przez pryzmat polityki a jedynie zwracam uwagę na doznania estetyczne. A co mówi G konkretnie?

      Usuń
    2. Mnie też polityka nie interesuje, zwyczajnie jest to miłe dla mojego oka ;) a z racji połowy życia w orkiestrze i setek defilad, to takie zboczenie, że lubię ;)
      Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale generalnie chodzi o to, że w takie dni pokazuje się wojsko od tej fajnej strony itp. a oni w tych swoich jednostkach to ładny bałagan mają, dziwne zwyczaje i traktowanie żołnierzy.

      Usuń
    3. Mnie interesuje, ale nie w tym kontekście :)
      No tak, u Ciebie to rzeczywiście to zamiłowanie jest tym bardziej uzasadnione :)

      A, rozumiem.. Ale to chyba wszędzie tak jest..

      Usuń
  2. Nie, nie! Defilady mi się stanowczo niedobrze kojarzą.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozumiem. Mnie się nie kojarzą źle, a za to lubię na nie patrzeć, dlatego chętnie obejrzałabym taką defiladę na żywo.

      Usuń
  3. I tak niesamowite, że pamiętasz każdy 15.08 na przestrzeni tylu lat, ja nawet nie pamietam co robilam rok temu a co dopiero 2,3 albo 10! ;)
    A moze dzis tez zdarzyło się coś wartego zapamiętania? Może jakiś miły wieczór? ;) a jeśli nie, to będziesz wspominać tak jak napisałaś - jako zwyczajny, upalny sierpniowy dzień.

    A mi to się w ogole dzisiaj wydaje jakby byla niedziela przez to święto... ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja własnie tak mam, że często pamiętam, co było rok, dwa i jeszcze wcześniej.. Nie wiem dlaczego, ale czasami tak właśnie mam i akurat wczoraj mnie tak naszło, że zaczęłam sobie wspominać :)
      WIeczór byl raczej zwyczajny, poszłam do kościoła, uśpiłam Wikinga a potem siedzieliśmy z Frankiem i oglądaliśmy film. Nic specjalnego. Zobaczymy :) Możliwe, że za jakiś czas będę na to patrzeć inaczej, bo czasami tak jest, że miło wspominam takie zwyczajne chwile.

      Tak, mnie się tez tak wydawało, zwłaszcza, że w piątek wydawało mi się, ze jest sobota - przez to, że Franek miał wolne i sprzątał :)

      Usuń
  4. W kraju, gdzie teraz jestem, 15 sierpnia są podobno jakieś procesje (bo w końcu święto maryjne) ale ja za bardzo nie mam kiedy tego widzieć - większość dnia w pracy...
    A poza tym zupełnie nie pamiętam. co tego dnia czy w tym okresie robiłam w innych latach :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To w sumie ciekawe, że u nas procesji nie ma tylko właśnie defilady wojskowe :) Państwo z kościolem się podzielili i procesje kościelne mamy na Boże Ciało :P
      Ja właśnie jakoś zapamiętałam ten czas :) Sama się zdziwiłam, ze tak dokładnie i tak daleko w przeszłość.

      Usuń
  5. Jestem pod wrażeniem Twojej świetne pamięci :) ja miałabym problem ze szczegółowym opisaniem świąt czy moich urodzin na kilka lat wstecz, a co dopiero jakiś inny, mniej znaczący dzień :)

    A notkę czytałam od końca (a właściwie od środka), żeby lepiej wiedzieć jakie zmiany u Ciebie zaszły :)

    Przyjemnej niedzieli :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jakoś zawsze miałam dobrą pamięć do dat i różnego rodzaju rocznic :) Ten dzień i tak w jakiś sposób wyróżnia się w kalendarzu. Dziwniejsze, ze czasami pamiętam co robiłam kilka lat wcześniej zupełnie innego, zwyczajnego dnia..
      No to w sumie prawidłowo czytalaś ;)
      Również życzę miłej niedzieli :)

      Usuń
  6. Też tak mam, że staram się pamiętać konkretne dni. Często też wracam pamięcią do tego, co działo się np. tydzień temu czy miesiąc temu o tej porze. Nie wiem dlaczego, ale dla mnie to ważne :-)
    A przegląd 10 lat imponujący :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja nawet się specjalnie nie staram, a i tak samo mi wychodzi i nie raz nawet dziwię się swojej pamięci. Ale takie porównanie danego dnia z innymi w przeszłości sprawia mi przyjemność :)

      Usuń
  7. podziwiam, że tak dokładnie pamiętasz, ja musiałabym pozaglądać do pamiętników żeby wiedzieć co dokładnie porabiałam na przestrzeni tych 10 lat 15 sierpnia
    Jutrzenka

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz, sama się zdziwiłam :) I nawet właśnie nie musiałam się szczegolnie posiłkować, tylko w dwóch przypadkach zajrzałam do archiwum bloga, bo nie byłam czegoś pewna :)

      Usuń
  8. Twoja pamięć mnie przeraża :) Ja nie pamiętam kompletnie nic ;P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Haha, czasami mnie też przeraża, ale częściej jest to zaleta.

      Usuń