Jadą goście, jadą!

Wstępną listę gości - póki co w naszych głowach - opracowaliśmy już kilka godzin po zaręczynach, siedząc w jednym z grzybowskich pubów przy piwie. Dokładnie rok temu, na spotkaniu z naszymi rodzicami lista przybrała już konkretny kształt.

Jasne było dla nas, że zapraszamy najbliższą rodzinę - a ta dla nas oznacza rodziców, rodzeństwo, dziadków oraz rodzeństwo rodziców z dziećmi, które zresztą są już w większości dorosłe i mają swoje rodziny :) Dlatego trochę tego wyszło.
Z rodziny dalszej zdecydowaliśmy się zaprosić kuzynkę taty i jej córkę z rodziną - bo jakoś tak ich lubimy, mają stosunkowo niedaleko no i my też byliśmy na weselu córki - znaczy się mojej kuzynki. Poza tym zaprosiliśmy też mojego stryjka z żoną oraz jego dwie córki, a więc kuzynki mojej mamy, z mężami. Nie utrzymujemy z nimi bieżących kontaktów, mimo, że mieszkają prawie w Miasteczku. Niegdyś jednak spędzaliśmy ze sobą wakacje i wszystkie święta, pomyśleliśmy, że będzie to dobra okazja, żeby się wreszcie spotkać - zwłaszcza, że ze strony mamy zapraszaliśmy tylko mojego wujka i dziadka.
Zaprosiliśmy też sporo znajomych... Ostatecznie wyszło nam około 90 osób, więc to było zdecydowanie za dużo. Wykreśliłam dwie koleżanki. Na tym etapie pozostało nam powysyłać zaproszenia i czekać na potwierdzenie przybycia :)

W zasadzie z góry założyliśmy, że odmówi nam około piętnastu osób i wiele się nie pomyliliśmy :) Wiedzieliśmy, kto nie przyjedzie ze strony Franka i tu w zasadzie nam się wszystko potwierdziło. Jeśli chodzi o moją rodzinę, byłam przekonana, że nie przyjedzie kuzyn z żoną i kuzynka z rodziną, którzy mieszkają w Walii. Przede wszystkim jednak byłam pewna, że nie przybędą, bo w czerwcu byliśmy na weselu tegoż kuzyna - nie sądziłam, że w przeciągu trzech miesięcy dadzą radę przylecieć drugi raz do Polski. Cóż, potwierdza się, że dla chcącego nic trudnego :)
Za zaproszenie podziękowali nam dość niespodziewanie stryjek i jego rodzina - ale nie poczułam się urażona. To naprawdę były osoby, z którymi nie czuję się teraz mocno związana i choć absolutnie nie zapraszaliśmy ich "bo tak wypadało" (na pewno by się nie obrazili, gdyby zaproszenia nie dostali), to ostatecznie pomyślałam sobie, że dobrze się stało.
Nie będzie też jednego mojego kuzyna z rodziną - ale w zasadzie zapowiadało się na to od samego początku. Oni nie odwiedzają nawet brata, który mieszka parę kilometrów od nich, więc nie mogliśmy się spodziewać, że ruszą ponad 300km w Polskę :D

Przede wszystkim lista gości w tym ostatecznym kształcie wzbudza w nas wiele pozytywnych emocji! Przyznaję, ze trochę się bałam jak to będzie, martwiłam się, że sporo osób nam odmówi (zwłaszcza ze względu na czerwcowe wesele), a nie ukrywam, że chyba po części traktowałam to jako sprawdzian lojalności... Oczywiście są sytuacje, kiedy ktoś naprawdę nie może przyjechać, ale bałam się, że ktoś odmówi bez konkretnego powodu. A tu taka niespodzianka - potwierdzili nawet ci, których "spisaliśmy na straty". Tak naprawdę osoby, które będziemy gościć we wrześniu to wszyscy, którzy są nam najbliżsi i z którymi utrzymujemy w miarę regularny kontakt (wiadomo, z niektórymi widujemy się raz na pół roku, z innymi co tydzień, ale jednak relacje są dość bliskie).

A teraz goście w liczbach :)

Chociaż do ostatniej chwili nie będziemy wiedzieli, czy przyjedzie jedna ciocia z rodziną (oni sami tego nie będą wiedzieli do ostatniej chwili), liczymy już wszystkich i listę uznajemy za zamkniętą. Kilka osób przyjedzie bez dzieci lub bez osób towarzyszących i ostatecznie wychodzi nam łącznie z nami 68 osób oraz 5 osób z "obsługi" (zespół, fotograf itp), czyli 73 osoby. Jak dla nas wyszło wręcz idealnie!

Z mojej rodziny będzie 29 osób, z rodziny Franka 18, znajomych będzie 19 (o znajomych będzie osobna notka).
Przewidujemy czworo dzieci (z tego dwójka poniżej roczku, więc ich nie liczymy) i dwie nastolatki. Ciekawe jest to, że będzie tylko 20 osób powyżej czterdziestki. Cała reszta to ludzie w wieku 20-39, mamy więc nadzieje, że będą chęci na zabawę, bo to stosunkowo młode wesele :P
Oprócz moich rodziców, tylko pięć osób będzie z Miasteczka i okolic.
Tym bardziej cieszy, że wszyscy chcą przybyć! Dla mnie jednak o czymś to świadczy - przede wszystkim o tym, że te osoby chcą być z nami w tym dniu i że zależy im na nas.

Najbardziej obawialiśmy się, czy damy radę wszystkich przenocować - okazało się to jednak łatwiejsze niż się spodziewaliśmy i nie musimy nikogo umieszczać w domu. W restauracji, w której będzie wesele (5km od Miasteczka) jest osiem pokoi, które zmieszczą od 2 do 4 osób. Ja z Frankiem mamy pokój gratis :P. W pensjonacie obok wynajęliśmy cztery trzyosobowe pokoje. A całą moją przyjezdną rodzinę umieściliśmy w hoteliku w Miasteczku. Wszyscy się zmieścili a w razie czego będziemy mieli rezerwowe miejsca w domach.

Wiemy już mniej więcej kto gdzie będzie siedział. Pozostaje nam jeszcze obmyślenie kto z kim będzie jechał z kościoła do domu weselnego.

Generalnie muszę powiedzieć, że to "zarządzanie" gośćmi jest przyjemniejsze i łatwiejsze niż się spodziewałam :) Ale przede wszystkim patrzymy na tą listę i wiemy, że zaprosiliśmy właściwe osoby! Wszyscy bliscy, przy których będziemy sie czuć swobodnie, z którymi będziemy chcieli się bawić, z których obecności będziemy czerpać radość. Już nie mogę się doczekać!