Grzybowo i nie tylko.

Nie, nie, tym razem nad morze nie wyjeżdżaliśmy :) Wystarczyło do lasu niedaleko Miasteczka! Ale od początku... 

W ubiegłym tygodniu Franek powiedział do mnie: "w weekend mam wolne, co robimy? Jedziemy do Miasteczka?" Bardzo mnie te słowa ucieszyły, bo zdecydowanie planowałam jechać do Miasteczka (bo kolejny wyjazd byłby możliwy dopiero po 28 października, a to dla mnie za długo!) i już się zastanawiałam, jak mam powiedzieć o tym Frankowi :) Bo on do Miasteczka lubi jeździć, ale kiedy ma wolny weekend lubi sobie także posiedzieć w domu (co doskonale rozumiem, bo ja też lubię, tyle, że ja każdy weekend mam wolny). Kiedyś pisałam o tym, że ustaliliśmy, że będziemy do Miasteczka jeździć w jeden z dwóch frankowych wolnych weekendów, ale wiadomo, że w teorii można sobie ustalić wiele, a jak przychodzi co do czego, to praktyka kuleje. Ale nasza nie kuleje jak na razie i oby tak dalej :) Jednak najbardziej podobało mi się to, że Franek sam to zaproponował, dzięki czemu nie miałam poczucia, że cokolwiek na nim wymuszam. Bo on by się na pewno zgodził, żeby jechać ze mną, ale gdyby wyjazd wychodził zawsze z mojej inicjatywy, to bym się zastanawiała nad jego motywacją. A to miłe, że on wie, że to dla mnie ważne, a przede wszystkim, że sam lubi tam jeździć. W ogóle mam wrażenie, że Franek czuje się w Miasteczku coraz swobodniej, co mnie cieszy, bo oczywiście, że wolę jeździć tam z nim, zwłaszcza teraz, jak jesteśmy małżeństwem :) Niby nic się nie zmieniło, ale ten status znaczy naprawdę wiele dla nas. On też stwierdził, że nie będzie mu żona sama jeździła :P Co oczywiście nie oznacza dla mnie totalnego uziemienia, bo różne będą sytuacje i już teraz zanosi się, że na wszystkich świętych będę musiała pojechać sama (a szkoda, bo bardzo chciałam pokazać męża osobom z dalszej rodziny, które nie były na weselu, ale zawiadomienia dostały i z którymi co roku spotykamy się 1 listopada), bo Franek nie dostanie wolnego. Bywa i tak.

Wyjechaliśmy w piątek wieczorem, więc dojechaliśmy tuż przed północą, ale w sobotę już o siódmej się obudziliśmy i zobaczywszy błękitne niebo i piękne słońce postanowiliśmy ostatecznie, że jedziemy! Pojechał jeszcze z nami wujek. Daleko wcale nie musieliśmy jechać - jakieś 15 km, bo lasów ci u nas dostatek, chociaż w pierwszym miejscu było trochę za dużo trawy a za mało mchu, ale drugie miejsce było idealne! Trochę co prawda musieliśmy połazić, ale jak już trafiliśmy na dobre miejsce to dosłownie grzyb na grzybie! Trzy wiadra uzbieraliśmy, więc popołudnie mieliśmy zagospodarowane, bo trzeba było je oczyścić. W dodatku grzyby były naprawdę ładne!

Cieszę się, że udało nam się w tym roku pojechać na grzyby, bo myśleliśmy, że nie damy rady. A ja lubię to chodzenie po lesie i szukanie brązowych kapeluszy (nie mam pojęcia, dlaczego niektórzy na podgrzybki mówią "czarne łebki", przecież one są brązowe!!:)) Gdyby jeszcze nie te pająki... :/ Ale zawsze mam w jednej ręce długiego kija, którym wymachuję kiedy idę, no i uważnie się rozglądam, czy na pewno nie wlezę w żadną sieć. Nie wlazłam :) Ale w lewej ręce mam zakwasy od machania kijem :) A zbieranie to i tak dopiero początek fajnej zabawy, bo później w domu zasiadamy sobie w mniejszym lub większym rodzinnym gronie i czyścimy. No i ten zapach! Najpierw grzybów świeżych a później suszonych. Mmmm :) Tak więc sezon tegoroczny zaliczony :) W ostatniej chwili, ale się liczy.

A wczoraj już wróciliśmy oczywiście do Poznania - przywieźliśmy kolejną porcję prezentów ślubnych. Między innymi lampę, o której wspominałam, kurczę, ale pasuje do naszej wiewióry! To się prezent udał kuzynowi i jego żonie :) Aa, zapomniałam jeszcze, że po drodze zajrzeliśmy na Franowo do Ikei. Jak ja lubię ten sklep! Mogłabym tam chodzić i oglądać, oglądać i chodzić... Kupować rzecz jasna też, ale na szczęście potrafię się opanować zazwyczaj :) Ale wczoraj mieliśmy mało czasu, więc kiedy tylko zwolniłam nieco, żeby popatrzeć na jakąś aranżację, to Franek stwierdził, że jak będziemy się zatrzymywać przy każdych szklankach to będziemy tam nocować :) (kusząca propozycja, ale może innym razem :P) W każdym razie później stwierdził, że musimy kiedyś przyjechać na wycieczkę do Ikei :) I to też jego inicjatywa była. No, trzymam za słowo, bo ja bardzo chętnie :)

A tak w ogóle, jeśli chodzi o wyjazdy do Miasteczka, to ja mam swój interes w tym, żeby Franek jeździł ze mną, bo wtedy prowadzi samochód, a jak wiecie, jest to dla mnie czynność niezmiernie nużąca i cieszę się zawsze, kiedy on jedzie a ja mogę sobie poczytać albo na przykład bloga popisać :) Bo czasami biorę ze sobą kompa (wtedy, gdy jedziemy po ciemku) i piszę w Wordzie notki. I w ogóle lubię z Frankiem samochodem jeździć, bo on tak ma, że jedziemy, jedziemy, a tu ni z tego ni z owego wyskakuje mi z tekstem: "Co Rybo moja kochana, jak ja ciebie kocham, wiesz?" Albo od niedawna: "jak fajnie, że mam taką kochaną żonkę" Nie wiem, dlaczego w samochodzie jest taki wylewny, ale to praktycznie norma, więc nie wnikam, tylko cieszę się takimi wyznaniami ;)